Slachtoffers

Wanneer we commentaar leveren op de verwrongen stalen delen spreekt de vrouw met de kinderwagen ons aan. We hadden haar al gezien,, mager, nerveus, twee kinderen een een overvolle kinderwagen op een bankje in het park. Nette zwerfster is de indruk. 'ik heb het zien gebeuren, vanaf mijn balkon." Ze refereert aan het ingestorte gebouw 50 meter verder. Ze vervolgt: 'ik had er al de hele tijd een slecht gevoel bij, bij dat gebouw. De mensen die daar moesten werken...' De slachtoffers die bedolvenzijn onder de steigers en het puin waren allemaal buitenlanders: Oekraine, Portugal, Roemenië. Allemaal voor een klein loon aan het werk.  Terwijl in het gebied millioenen verdient worden met de luxe appartementen.  Ze vind het inderdaad wrang. Toch is dat niet het enige. "Sinds ik het gebouw heb zien instorten denk ik dat het mij ook kan gebeuren. Ik slaap nauwelijks meer, schrik van ieder kraakje.' Ze wijst naar de kinderwagen: 'Daar zit alles in, alles wat belangrijk is, dat neem ik mee als ik naar buiten ga.' Het verklaart het aura van zwerven. Ze staat hier met alles wat haar lief is op straat.  'Maar vandaag heb ik eens met slachtofferhulp gebeld, het kan niet meer zo..."  De plek des onheils heeft zich ineens uitgebreid tot voorbij de hekken.  

Stress