e

Zorgen

En 25 paarden. Naast de clienten dagbesteding, de intern wonende jongeren, de halfwayhouse bewoners, de kippen, geiten en kippen. Iedere dag zijn we toch wel met een mannetje of dertig. Bewonderend kijken we haar aan. Wat een lef, wat een zorgen. Was het altijd het idee zo groot te worden? Nee, nee, toen we begonnen, 12 jaar geleden,  waren we veel kleiner. Maar ja, als ondernemer moet je groeien. Om bij te blijven. We begrijpen het niet helemaal. Het lijkt helemaal geen bedrijf met grote commerciele ambities. Meer met liefde en aandacht. Het komt door de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), legt ze uit. Eerst zat zorg bij het RIjk. Dat is overgeheveld naar de gemeente. En die krijgen er niet genoeg budget voor. En de clienten, die zijn dezelfde en hebben hetzelfde nodig. Grote zorgbedrijven bieden diensten aan voor een heel concurrerende prijs. Dat kunnen ze vervolgens niet waarmaken en dan moeten wij het overnemen. Voor een te laag bedrag. Daarom neem je er steeds iets anders bij. Dieren. De paarden bijvoorbeeld. Ze zucht. Het is gek, we zijn veel groter, en toch verdienen we niet meer. Maar ja....  Ze haalt haar schouders op. Ach, we doen het er mee. Het is mooi werk. Door gaat ze, de kinderen in bed stoppen. Wij vinden haar geweldig. En het Rijk volkomen onverantwoordelijk.

zorgboerderij