Taboe

De tekst achter het raam verrast. "Bent u het niet eens met een besluit van de overheid. en heeft u geen overzicht meer over uw financiele zaken.."  Het is een bemiddelings en adviesbureau.   Ik kan me herinneren dat ik dit ooit zo duidelijk geformuleerd heb gezien. Niet eens met de overheid, daarom neem ik iemand in de arm. Het toeslagenaffaire effekt. Terwijl ik sta te lezen spreekt een oudere mevrouw me aan. Ben ik van het bureau? Want ze had gisteren een afspraak en er was niemand. Nu komt ze niet verder... Ik leg uit dat ik vastleg wat me treft, gewoon een voorbijganger ben. Ok, dan is het goed. Er was hier ook nog een meneer die voor niks kwam. Niet netjes. Ik geef haar gelijk. Niet echt goed voor het vertrouwen als je als bemiddelingsbureau je afspraken niet na komt.  We kijken nog eens naar de poster. Onderin de etalage staat klusmateriaal. Er wordt verbouwd.  Dat had de mevrouw nog niet eerder gezien.  Ineens lijkt alles erg onwerkelijk. De tekst, het bureau, de mevrouw. Zij voelt het ook. 'Nou dan ga ik maar weer. Fijn om even tegen u te klagen.' Geen probleem. We gaan verder de dag in.                             

Dit is een button

De titel van de wij

Hier komt je tekst, dit is een link in de tekst en de tekst gaat verder.

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

Schreeuwen

Meer dan een week lang is nu doodangst de soundteack. Gekrijs uit angst heeft hetzelfde effekt als babygehuil: je gaat aan.  Iedere keer corrigeer ik: het is de kermis maar. Toch blijft het wonderlijk dat angst zo aantrekkelijk is. Wel voor een bepaalde doelgroep. Vooral de jeugd. Ouderen heb ik nog niet in de propellor zien stappen. Waarschijnlijk is de doodangst oncomfortabel reëel. De pitch van het krijsen is bijna altijd dezelfde. Hoog, schril. Alleen af en toe hoor ik een dieper geluid. Vrouwen gillen, mannen kreunen.  Bij de valbal, die een bungy jump simuleert hoor ik een verbaasde grom. Op dit gevoel, eng, schrik,  was duidelijk niet gerekend. De cool bleef ondanks dat intact.  Knap staaltje zelfbeheersing.  De mede valster laat het gaan en schrilt de hele rit.  Een veld van angst, zo klinkt de kermis. Ondertussen is er in Glasgow de C.O.P. over klimaat. Daar klinken vooral geruststellende geluiden.  Terwijl het onderwerp toch minstens zo eng is. en krijsen best op zijn plaats zou zijn.

Dit is een button

Aanbieding

's Ochtends staan er twee plantenrekken. Naast elkaar, van hout. In de aanbieding of wachtend op de verhuisbus? Ze staan te alleen voor verhuizen, te netjes om simpelweg rommel te zijn. Hier zoekt iemand een tweede gebruiker. Een korte mentale scan door het huis, nee, geen plaats, echt niet. Aan het einde van de middag kom ik er weer langs. Kasten weg, maar, vervangen nu door een metalen rekje met daarop nog wat planten, een set schoonmaakartikelen en een wafelijzer.  De boodschap is duidelijk: ik ga weg, deze spullen zijn nog te goed voor weggooien, neem mee alsjeblieft. Ik wil niemand teleurstellen. Geen plastic, wafelijzer al zelf een keer te vondeling gelegd. Een plantje dan maar. Uit de droogte van de vetplant blijkt dat de spullen al een tijdje overbodig  gestaan hebben. Verkering en nu eindelijk samenwonen? Dat wordt hem: de vrijgezelle plant. Tevreden wandel ik door naar huis. Communicatie is een prachtig ding.

Dit is een button

Onder voorbehoud

He? Een vogel die drinkt? Oh nee, nepvogel. Tegen duiven zijn die toch? Oh: water is voor honden, maar niet voor duiven. Honden zijn lief en hebben bazen die cappucino bestellen, duiven zijn vliegende stadsrattten die veel kakken.  Welkom & wegwezen in één gebaar. Best knap.

Hond!