Fake news?

Het kaartje hangt aan een dun draadje uit de brievenbus. 'Graag Gedaan! van Postbode Patrick' lees ik. Hmm. Wat lief van Postbode Patrick. Iets in de bus doen. Of, dat is natuurlijk normaal, dat ie dat doet. Waarom dan dat kaartje? Is het een heel hartelijke man? En daar komt de worm: nee, stomkop, het is marketing. Dat je je goed voelt omdat het zogenaamd persoonlijk is. Dat je dan nog een keer daar bestelt. Zo zie je maar hoe  het begrip Fake News de hele menselijke geloofwaardigheid op losse schroeven zet. Sorry Patrick. Of....

Dit kan ook

Verhaal

Het doet er niet meer toe, de tekst. Het hele verhaal eigenlijk niet. Ooit was het urgent genoeg, dringend zelfs. Redactie, opmaak, printen, plastificeren. De feestelijke opening, de complimenten. En nu is het over en schrijft de storyline zichzelf.  Eerst ging het over natuur, nu is het als de natuur.

Hoe lang hebben we nog

Circulaire graffity

Letters netjes uitgespatieerd. Heggeschaar op accu. Gewone scharen en vingertoppen. Wanneer wij toevallig langslopen is de tekst BESTE MENSEN, de komma ontbrak nog. Want het is de aanhef van een brief, volgens de kunstenaar Olivier Scheffer. Vanwege het ziekenhuis op de achtergrond, waar alle goede zorgers werken... Maakt eigenlijk niet uit, het waarom. De plukkende handen om de letters scherper te maken....

WIE?

Mijnwerkerstrauma

De omschrijving was ' A person of value, in a world of meaning', dat is wat mensen wensen te zijn. Beide zijn op dit moment onzeker. Die 'world of meaning' lijkt met het verlies van het belang van cultuur verschoven van een gedeeld perspectief naar een eigen gekozen eiland. En: wanneer je wereld verdwijnt, verdwijnt ook je waarde. Het mijnwerkers trauma: je leven is onderdeel van een wereld die voorbij is.

cultuur na covid 19

De kolonien, stupid!

Hoe we toch zo rijk geworden zijn? Hoe gaat het ook weer? Stoommachines, industrialisatie, elektriciteit, auto's en democratie! Waarom is het niet iedereen op de wereld gelukt? Pech? Wij zo goed? "Nou," legt de econoom Jason Hickel  uit, "we begonnen natuurlijk niet met niets. Grondstoffen werden uit de kolonien gehaald. Katoen en suiker door slaven verbouwd. Dat scheelt."  We kijken elkaar aan. Juist. Nooit zo geleerd op school. De kolonien stupid.

Jason Hickel (vanaf 17:20)

Bubbel

Dichter dan anderhalve meter bij elkaar mag als je in de bubbel bent met elkaar. Goed kennen, familie, vrienden, geliefden. Op het pleintje kijken we vanachter een pintje een uur lang naar kinderen en ouders. Vaders basketballen met zonen, er wordt gevoetbald. De mooie moeder speelt met dochter op het klimrek. Vader-jongenachtig, rocker, spreekt een aantal jongens zonder vader stevig toe. Hier wordt een lesje geleerd. De jongens pruilen, bozen en druipen af. Nu zijn er alleen nog vader- en moederloze meisjes. Zij spelen met elkaar.  Alle andere kinderen spelen met hun ouders. Nee, oefenen met hun ouders.  Aan de bubbel herken je een hele wereld

kindernamen

Zoomen

Heerlijk ruikt het. Lindenbloesem. We zitten eronder op een bankje. Wat is dat geluid? Het lijkt op groene vliegen op een drol... ZZZZZ. Toch jammer. Dan kijken we omhoog: in de boom hommels, honderden... We waren bijna vergeten dat ze bestonden.

hommels

Een kleurtje...

Nu in de Bijlmer, de demo. De reporter van het acht uur journaal doet een stand upje, er zijn veel jonge witte mensen : '... want steeds meer jongeren hebben klasgenoten met een kleurtje.' Oh, zeggen we op de bank tegen elkaar: Een kleurtje, dat is het....

verborgen discriminatie

Vakantiegeld

Een bus stopt en vier mannen gooien een inboedel naat de ondergrondse vuilniscontainer. Bedden, matrassen, bankstel alles wit. Overal in de wijk liggen grote hopen. Bij iedere vuilnisbak. Hele interieurs. 'Vakantiegeld' zegt de buurvrouw beslist ' Mensen halen wat nieuws.' Ik hoop het. Bij dit interieur ligt een verwijzing van de psycholoog. Slaapproblemen.  Misschien dat een nieuwe bank daar ook tegen helpt.

slaapmakend

Exhibitie

Antwrpen, Schelde Kaai. Deze blokken hebben een fantastisch uitzicht over het water. Rechts soicale huurwoningen, Links luxe appartementen. Rechts max 330 euro per maand, links ongeveer een miljoen euro per appartement.  Voor de kleine ramen rechts hangen ook nog gordijnen, links is alles open. Een mooie illustratie van hoe je in de maatschappij staat. Verborgen en bescheiden, bijna exhibitionisch zichtbaar. Stil in je hoekje, luidruchtig in het midden. 

sociaal Antwerpen

I can't breathe

En wat is de discussie in gidsland NL? Mogen er wel 5000 mensen protesteren, qua corona. Politicus na politicus probeert een verontwaardigd graantje mee te pikken.  Belediging voor de zorg! de winkeliers!! de horeca!!!  Ging die demo overigens nog ergens over?

BLACKOUTTUESDAY

Doorgaan

De hoek omslaan en daar staan ze: orkest op straat. Ze zetten in. Wij zijn vrolijke vrienden! klinkt verlegen het publiek. Het bruidspaar staat net zo bescheiden te stralen op de stoep. Dan: We Zulllen Doorgaan!, van Ramses Shaffy. Zingt in gedachten makkelijker dan in het echt. Toch is het heel mooi. Ontroerend. We fietsen verder. Een diner tussen de huizen. Daarna bezet een groep oudere mannen een plein. De straat lijkt terug als publieke ruimte. Dank Corona!

rijksbouwmeester

Mooi

De twijfel blijft. Is het een kind met dikke ogen, een Chinees kind? Of? Omdat de normen voor schoonheid zo duidelijk zijn lijkt het onmogelijk dat je een Down kind gebruikt voor reclame. Terwijl, een lief kind, eet lekker van de pasta. Sfeer goed. Doet wat het moet doen. Dezelfde dag zie ik een serie over vastgoed. Opgepompte botox babes. Daarvan twijfelde ik niet over hun schoonheid, maar over de mijne.

Selling Sunset

Broken windows theory

Je omgeving vertelt je wat je moet doen. Zie je een kapot gegooid raam? Je gaat de andere ramen ook ingooien. Een oude matras langs de stoep? Je gooit de jouwe er ook bij. Drollen? Laat je hond ook maar kakken. Dit is de 'broken window theory'. Verloedering nodigt uit tot verloedering. Hou het heel en je houdt het heel. Bij de tramhalte in een achterstandswijk schiet dit door me heen terwijl ik naar de prullenbak kijk . Het verhaal werkt volgens mij subtieler.  De gemeente laat in haar onderhoud zien hoe ze haar bewoners waardeert.  Boodschap begrepen.

Broken WIndows

Lock Off

Het verdrietig gezichtje is van een paar maanden terug. Daarna komt de boodschap: it's ok :). Deze week, Lock Off,  in krijt en het gezichtje is weer sad. Boos zelfs. Its not oke ineens.  Stille rebellie.

BOA willen wapenstok

Straat Woord

NDSM, net vers. Normaal zou het festival hoogseizoen nu beginnen. Geelwijf laat van zich horen.

@geelwijf

Not a dream

Nu alles weer in beweging komt krijgt de lock down precies die status. Droom- achtig.  Nu ook nog niet duidelijk is wat de gevolgen zijn. Beetje als een ongeluk. Je been is gebroken, dat is duidelijk, hoe het kwam, net een droom. Inclusief vertraging. Waaruit blijkt hoe slecht we zijn in onverwachte gebeurtenissen. Je hebt eigenlijk oefening nodig om er iets van t emaken. Lock down nu zou tot geweldige boeken en gedichten en inzichten leiden. Onverwacht bakken we er weinig van. Daarom is het eigenlijk gek dat we geen time out kunnen afroepen.  Oefenruimte. Want als we slecht zijn in nieuwe situaties, waarom zouden we ze dan meteen voor echt doen?

covid economy

Looxlife

Loo loves life. LOOXlife (is good), L, nul nul X, LIFE, LOO. XL.IFE.. Helemaal duidelijk wordt het niet, het leven is goed voor L, zoveel is duidelijk. 

Kost overigens maar 1000 euro, zo een eigen nummerbord. Alles mag, behalve vieze woorden of schelden. Dus ook maar drie letters. De meest coole zijn natuurlijk al weg. Hoewel. BATMOBIL, het kan... Het nummer is persoonsgebonden, je moet er wel mee door. Toch nog lastig.

MEER LOL

Misschien...

Ooit was hier iets: verslaafd aan misschien. Tijdelijk, vandaar de naam. Een uitzonderlijk poetische naam voor wat het zou kunnen zijn geweest. Toch, na reflectie is het eigenlijk ook heel plat en gewoon. De mens is dat. In al zijn besluiteloosheid. Weigerend het meest voor de hand liggende te accepteren. Aarzelend  realiteit onder ogen te zien. Want: het zou kunnen dat het toch...  Het gedicht is niet deze naam, beheersing, doelgerichtheid en discipline, dat zijn pas woorden vol verbeelding... Toch heeft die poezie de realiteit van de twijfel verdreven.

Fierensblokken Antwerpen

Vrije tijd

In de provincie Noord Brabant is er geen portefeuille Cultuur meer. Het valt  voortaan onder portefeuille Vrije Tijd. Ideetje van Forum. Zij haten cultuur. Eigenlijk best een goed idee. Nu kunstenaars binnenkort collectief werkloos worden, kunnen ze direct omgeschoold worden. Naar Vrije Tijd trainers . Als in:  tijd die vrij is, bevrijde tijd.  Bevrijd van dogma's. Van waanbeelden en valse verwachtingen. Vrij van iedere benepen invulling. Bevrijde Tijd. Brabant, het wordt schitterend.

VVD CDA en Forum sluiten deal

Nachtbeeld

Achtergelaten. Vanochtend de twee grote kasten van de Syrische bovenbuurman die de ingang versperden. Nu al een week. Na gemor onder de andere buren gaat de sociaalste vragen waarom. Hij spreekt geen Nederlands, gebrekkig Engels. Het is hem niet gelukt een afspraak met de reiniging te maken. Online te ingewikkeld. Sociale buurvrouw helpt, maakt een afspraak, plakt een briefje op het vuilnis. Buren morren nog, toch gerustgesteld.  Ben ik nou soft, vraagt ze me. Je bent lief. Een aardig mens. Je doet het goed.

Vuil & the city

`

het zit er op

Florian Schneider-Esleben, Kraftwerk

Dubbelzien

Vanwege de gevel komen we dichterbij. Ook nog reliefs, blijkt. Mens en omgeving. Ineens staan we oog in oog met een gezichtloze alien die een rode kabel sleept. Mens en omgeving nu. Duidelijker kan het verschil in opvatting over wat een mens is en wat hij kan verlangen niet worden. Spelende kinderen in een bos, digitale on-persoon. Rijmt prachtig met de keuze die we nu moeten maken. Welk mensbeeld voor morgen?

choices, choices

Vetzakken

Die heb je, die spugen en daarom moet het scherm blijven. Is ook de klant voor mij het mee eens.  Maskers? Nee, dat niet. Zweterig en je kunt elkaar niet zien. Bedoelt iemand het goed of kwaad, een gok. Hier is de rij voor supermarkt een kwartier wachten lang. Ik heb een boekje bij me.  Boodschappen doen is  niet langer onze grootste vrijheid, meer een opgelaten en onhandige noodzaak. Geintjes, vrolijkheid, uit den boze. Met een serieus gezicht leeg voor u uit staren.  Stel je voor dat dit de nieuwe normaal is. Wat wordt dan de nieuwe reclame?

Old School

Stadsgedicht

V.l.n.r: Stroomkast, waterflesje, blaadje, touw,  colablikje, bekisting, dode spreeuw, vlieg.

Locatie: portiek net opgeleverd appartementenblok, Antwerpen, Nieuw Zuid.

Koningsdag pfff

Veel vlaggen, zien we als we Rotterdam inrijden vanuit Antwerpen. Koningsdag? Oh ja. Het Acht Uur Journaal. Man oh man wat verschrikkelijk. Gereutel over volksliederen, afstand houden, thuis vieren en goed verlopen. En leuk, stille disco op straat in Amsterdam... Niets gemist. Waarom staat het zo tegen? Waarschijnlijk een overheids overdosis gekregen en nu een allergie voor alle dingen die Nederlandsig zijn. Koningshuis jeuk, hardnekkiger dan Corona...

allergie en gekte

Wan Species

22.00 Daar kwamen ze dan toch: de satellietentrein van Elon Musk. Prachtig, een rechte lijn lichtjes langs het firmament. De kerstman, joelt iemand. Inderdaad. Door de verrekijker is het een kralensnoer van lichtjes. Goed voorstelbaar als een convooi arresledes. We zijn opgetogen. Eerst al het acht uur applaus, nu de satellieten. We are One species. Hoewel, is Elon Musk wel een van ons? Of komt hij van elders? Maakt niet uit, voor nu is het prachtig.

treintje spelen

Anansi

De kleine spin Anansi is hoofdrolspeler in veel Surinaamse verhalen. Hij is opportunistisch en weet door snel en slim besluiten de machtige Tijger af te troeven en laat de Koning verbaasd staan. Anansi, wordt gezegd, staat voor de slaaf, Tijger voor de plantagehouder en Koning, ja, voor de koning. Het is een klassiek troost en hoop verhaal. Kleine held verslaat de gevestigde orde. Je wordt er blij van.  Het zette me ook aan het denken. Hebben wij nog ruimte voor Anansi's? Hoe verslaan wij onze Tijgers? En wie is er Koning? 

Anansi berijdt Tijger

Heimwee

Waarschijnlijk nog 2 weken. Dan weer half normaal. Meteen een bucket list maken: nog Amsterdam zien, leeg. Genieten van de blauwe lucht. Vogels luisteren. Over lege wegen rijden. Voor dichte winkels staan en door winkelstraten lopen zonder publiek. Elkaar tegen komen in de supermarkt en dan even samen gaan lopen. Lege schoolpleinen. Het 8 uur journaal kijken. We zullen het missen.

protest

Regeren is vooruitzien

Ard van der Steur, VVD, was minister van veiligheid en maakte afspraken over gebruik van privacy gevoelige informatie met de veiligheidsbranche. Hij vertelde dat niet aan de 2e kamer. Ard van der Steur is nu voorzitter van de vereniging voor de veiligheidsbranche. Was dat het wisselgeld ten tijde van zijn beslissing?  Het was op zijn minst een goede referentie. De kamer is not amused. Tsja. Wat nu? Was Ard niet de man van de bonnetjesaffaire. Over gelogen en daarom afgetreden. Toch gek dat het voor de rest van je carriere dus niets uitmaakt, leugentje, dealtje, rommelen, jokken. Zeker als die carriere de veiligheidsbranche is... 

bonnetjes leugen

Donut onto others...

Amsterdams Groen Links, nu aan de macht, gaat Kate Raworth, econome van de donut economie, als expert in dienst nemen. Donut economie is een circulaire economie waarvan het doel is zo veel mogelijk mensen zo optimaal mogelijk te laten functioneren. Klinkt normaal, wat zou het anders moeten zijn. Onze huidige economie is een extractie economie, de aarde is de provisiekast, en op concurrentie gebaseerd. De beste wint. Kunnen ook besten zijn. Amsterdam is een schoolvoorbeeld van een parasitaire econoie: toerisme, buitenlandse bedrijven met belastingvoordeel, een benzine en kolen haven, beleggers in vastgoed. Dat alles begeleid door 16000 ambtenaren. De energie voorziening van de stad zijn bio massa, houtblok, centrales in handen van een zweedse kolenreus. Wow Kate, donut dat. Alleen als Amsterdam zijn core businesses verandert, wordt het iets. Dat gaat niet gebeuren. Maar het staat wel goed. hoopvol. Goed voor de volgende verkiezingen. Moet ik meer zeggen of is het punt duidelijk? Liever hoopvol ten onder dan duurzaam je baan kwijt.

Do nut lie!

Criteria.

Ze zit in de schaduw van het elektriciteitshuisje, bovenste trede van de trap. Midden twintig, korte kleren, lang haar, red bull in de hand. Naast haar zie een spoor van nat. Gatver, ze zit naast pis, denk ik, en flop, spuugt ze een dikke klodder op de grond. Mijn gatver gezicht wordt nog groter. Haar vriendin neemt het waar en sneert iets als" zie je het goed, mwf"  Het laatste is iets onaardigs, iets dat zegt wij zijn jong en hard en jij bent oud en een trut. Dus loop ik terug: "Ze spuugt en dat vind ik vies" Waah, zao li kje eens in je gezicht spugen...." De man naast haar snoert haar de mond. Geen zin in een scene.   'Het zijn hoeren,' zegt partner binnensmonds, 'bemoei je er niet mee. Hebben het ook lastig..".  Waar.  Maar, hou ik vol, op straat spugen, kan echt niet nu. Sterker, in iemands gezicht spugen is nu een misdaad. Het nieuwe burgerschap. Lekker onbarmhartig zijn, een soort burgerwacht. Corona Cop, ik schrik er van.

Corona Cops

Wat nou?!

Jongens weggestuurd, want scooteren op het basketbalveld. Ja mevrouw, begrijpen we. Hard rijdende auto en oudere man op zebra. Slecht, gevaarlijk, ben ik met hem eens. Praatje met Gert, fout bij operatie, hersenschade, anders geworden en zo alles kwijtgeraakt. Jammer dat hij nu niemand meer kan ontvangen op zijn kamer bij leger des heils. Bank bij de Ekoplaza is weg, moest van gemeente, geen garantie voor anderhalve meter!! Dan maar naar met toevallig ontmoette vriendin naar een andere bank waar we tegen de leuningen geperst bespreken hoe het nu verder zal gaan... gewoon een corona loopje: wij, wij, wij. Als we dat er aan over kunnen houden....

dus dat straks

Pre post corona blues

Vandaag hadden we het al: heimwee. Wat is ie blauw en fris, de lucht. En stil ook alles. Elkaar groeten, mooi om elkaar heen lopen. Hoewel we pas halverwege zijn, zijn we nu al nostalgisch. . Genieten dus, neem het er van. Want het komt nooit meer terug, als het weer normaal wordt

weer vliegen

Corona vs Crime

WInkeldiefstal: naar beneden. Inbraken in kantoor- of bedrijfspanden: omhoog. Cybercrime: omhoog, meer mensen werken vanuit slecht beveiligde omgeving. Meer oplichting. Inbraken in woningen: omlaag. Fiets diefstallen: omlaag. Andere criminaliteit: burenruzies, overlast: omlaag. Parkeerboetes: omlaag. Cafe ruzies, dronkenschap: omlaag. Huiselijkgeweld: omhoog. Algemeen: misdaadcijfers omlaag. Opgelegde boetes: omlaag.

Dit waren onze onderbuikcijfers. Klopten bijna: overlast ging omhoog: hangjongeren. Huiselijk geweld blijft hetzelfde. Verder alles goed aangevoeld.

cijfers

Gewend

In de supermarkt voeren we een 1,5 meter gesprek. Hij risicogroep, hart, is bang. Maar, alleen zijn, dagritme, geen punt. Al meer dan 50 jaar kunstenaar. Sociaal gaat het goed, net nog met 5 andere kunstenaars via het scherm geconfereerd. Geen afstomping, matheid, ingekaktheid? O, je bedoelt dat je afglijdt in een soort mat vacuum? Nee, daar komt hij net uit. Hij kan weer sprankelen. Hij is er doorheen. Ik feliciteer hem, hij ligt een straatlengte voor. Zelf dom, doelloos en zonder dromen. Zelfs geen verzet. Corona Blues.

corona blues

Honger is geen dieet..

Iedereen roept over de schone lucht, kleinere footprint, het kan wel... Tijdens mijn verblijf op een onbewoond eiland was er nauwelijks eten, geen drank en geen sigaretten. Na terugkeer in de bewoonde wereld  was mijn lichaam technisch gestopt met roken en drinken.  De eerste avond ging er een pakje en een fles doorheen. Niet kunnen is iets anders dan niet willen. Natuurlijk wist ik dat het verstandig zou zijn zo zuiver te blijven, ik wist alleen niet waarom. Later stopte ik met roken en drink ik nauwelijks nog. Terwijl alles er is.  Het waarom is me duidelijk nu.  Pas als we willen, kunnen we. Zijn er door de pandemie redenen bijgekomen om groener te worden? Niet echt. Het is wel mooi dat we gemerkt hebben hoe het is en dat het kan.

post corona

Corona gevecht

Vandaag het eerste gevecht gezien. Meteen al bij de ingang van de supermarkt maakt hij duidelijk wie hier baas is. Anderhalve meter, mandje, en maar een klant per keer. Alleen perfectie telt. Wie faalt wordt ongenadig terug gewezen. Ik heb drie pogingen nodig voordat ik binnen mag. Na de kassa kiezen moeder en dochter samen een plant uit. Hoofden bij elkaar. Anderhalve meter! Moeder kijkt op en zegt nee, het is mijn dochter. Dat is niet goed genoeg. Tweemaal 'anderhalve meter!' 'Nee!!' later wordt een scheldende moeder inclusief rollator buiten door een agent opgewacht. Social distancing, goed idee!!

sociale of fysieke afstand?

Paria

De winkel is leeg, dus we mogen er allebei in. Map kopen voor de belasting. Het is een sigarenzaak oude stijl: kantoorartikelen, kleine kadootjes, horloges vroeger ook. We hebben geluk, de kantoorartikelen zijn afgeprijsd. DIe mogen niet meer verkocht worden binnenkort. Nieuwe regels. Sigarenzaak nieuwe stijl is rookwaar only. Wat hij er van vindt? Hij haalt zijn schouders op. Hij staat achter een geimproviseerd spatscherm van folie en een bezemsteel. Ik maak me vooral zorgen hoe het verder moet, als dit weer afgelopen is. Hoe gaan we dan nog met elkaar om? Ik heb sociale academie gedaan, ik hou van mensen. Ik heb hier een koffiehoekje. Voor de buurt, mensen die alleen zijn. Moest dicht. Mensen te dicht op elkaar. Je merkt het op straat. Je kucht en je bent een paria. Ze lopen met een bocht om je heen. Zou dat weggaan, als het weer over is? Daar word ik bang van. Wij knikken. We voelen het ook. Die anderhalve meter gaat in je hoofd zitten... We danken hem voor de mappen en het praatje. En geven hem een boks, het folie netjes tussen ons in.

Survivor

Een button op je revers. Dat bleek het gemakkelijkst. Een officieel ding natuurlijk ook, van papier. Of een pasje. De button is het signaal. Net als het vuistje van de handhaver. Je weet waar je aan toe bent. Dit is een persoon die veilig dichterbij mag komen. Redding van de economie ook. Deze mens mag gewoon werken. Een button nadat je getest was. Op eigen kosten, dat wel. Zo simpel.

Dit is een button

Zonering

Ineens is het in alle winkels helder: deze afstand is de juiste. Strepen op de vloer, vakken, blokken. Wij zijn nog niet helemaal gewend. De privacygrens kennen we natuurlijk al. Maar dat is er maar 1.  Nu is het nog niet duidelijk of we strak achter de streep of bijvoorbeeld midden in een vak moeten staan. Volgende week, denk ik, kunnen we het vloeiend.

strepen

Wij van Shell

Tegen de corona sky valt me ineens het nieuwe logo op. Wat zijn het? Supermensen? Opzichters? CEO's?

Ineens ben ik bang dat die corona geen toeval is, maar een experiment...  Ontworpen door de Bilderbergers van de wereld. Wij, het volk, worden nu getest op gewilligheid. Na de economische reset krijgen we de nieuwe leefregels, ons opgelegd door de opnieuw machtige overheid. 

En dan komen ze tevoorschijn: de rode mannen...

Ok, misschien een beetje koorts

meer groen

Storyline

Op de cursus lezen we de basis verhaallijnen: De opdracht, de list, het misverstand, het noodlot. Bij iedere omschrijving kunnen we films of romans noemen. 's nachts in bed denkik aan corona, de maatregelen. Welke storyline hanteren we? Het noodlot? Het onrecht? De reis? Hoewel het de uitkomst niet verandert, heeft het wel effect op hoe we de komende weken beleven. Mijn voorkeur, ik twijfel tussen ' de opdracht'  of 'de speurocht' ....

corona storyline

Corona compisitie

Netjes uitgeprinte uitleg over hoe je je handen wast en:  een ring.  Vergeten weer om te doen. Ja, ook corona.

Long & wet

Hug

We footsen, ellebogen en bumpen dat het een lieve lust is. Het nieuwe handen schudden is na minder dan 24 uur geadopteerd als het nieuwe normaal. De stakeholder sessie begint en iedereen houdt zich daar ook aan de regels. Geen conflicten, POOOsitief, iedereen is benieuwd, geboeid en vooral... geinspireerd. Ondertussen vindt dezelfde fraude als altijd plaats. De sociale plicht tot POOOsitief verhult alle tegengestelde belangen, conflicten worden verzwegen. De door ons gehoorzaam geplakte post its worden door de duurbetaalde pro's nog een keer vertaald naar nietszeggende optimistische drab. Aan de participatieplicht is voldaan. Verder regelen we het wel binnenskamers.

Er is toch nog 1 lichtpuntje. Wanneer we afscheid nemen met weer footsies en ellebogen, geen bumps,  krijg ik van 1 stakeholder een hug. Ik accepteer hem verheugd als een stille solidaire daad van verzet.

stakeholden voor pro's

Goed Bezig

Kinderen liggen er wakker van: klimaatangst. Vertrouwen er helemaal niet op dat het wel goed komt. Vinden ook dat  volwassenen niet genoeg doen om de natuur te beschermen. 

Shell bouwt nu in Pennsylvania, VS, de grootste plastic fabriek van de wereld. Waarom? Goedkoop schalie gas daar, daarvan maak je ethyleen en dan polyethyleen, plastic. Shell verwacht namelijk minder omzet in olie. Vanwege ecopolitiek. Dus zit er meer winst in plastic. Olie, plastic, Shell maakt het uiteindelijk niet uit waaraan we kapot gaan. Als Shell er ondertussen maar geld aan verdient.

Dus  lieve kinderen. Ga gewoon rustig slapen. Tot jullie groot zijn passen wij, de volwassenen,  wel op de aarde......

Shell Helpt

No hugging, no shaking hands

In Italie wordt het afgeraden door de overheid: omhelzen, handen schudden. Ingrijpender dan scholen sluiten. Dit grijpt diep in op gedrag. Wat moet je dan doen? Afgelopen week hadden we een werkontmoeting met vrienden. Door rommelig binnenkomen hadden we twee ervan niet omhelsd. Dat was voelbaar in het contact. Subtiel, maar toch. Even een brasa en het was weer ok. Wat nu als we preventief geen tekenen van affectie meer uitwisselen? Verzinnen we dan snel alternatieven, wuiven, hoofdknikken. Gaat het effect hebben op het groepsgevoel, op solidariteit? Lijkt geen goed idee nu je juist rekening met elkaar moet houden. In je armholte hoesten, vrijwillige quarantaine als je je slecht voelt... Vreemd dat na zoveel rampenfilms ik me alleen maar witte overals, masker en plastic wanden kan herinneren. Helemaal geen virus veilige omgangsvormen. Of ontsmettende handgel. 

Corona ala Italia

Niet nee

Veel onderzoeken wijzen uit: het moeilijkste woord is niet Sorry, het is: Nee. We doen talloos veel dingen die we niet echt willen doen om maar geen Nee te hoeven zeggen. Enquetes invullen, helpen dragen of verhuizen, maar ook informatie geven, of straf. Iets aan iemand vragen is een krachtige vorm van manipulatie. Gek genoeg werkt het ook de andere kant op. We vrezen afwijzing. Daarom vragen we vaak maar niks, stellen iets niet voor, bellen maar niet. Om te voorkomen dat iemand, dat is dus gek, Nee! zegt. Terwijl eigenlijk de kans dat iemand dat zegt, zie eerder, niet zo groot is.

luister maar

Beurs

"To resolve this issue, please revise your app to provide a more robust user experience by including additional native iOS functionality."

Wat dat is ? iOS functionality? Camera en microfoon openen, data leveren wanneer de app niet gebruikt wordt. Er moet natuurlijk wel iets voor Apple te verkopen zijn.  Hoezo surveillance capitalism?

de grote Dataroof

Dubbele betaling

Het interview gedaan, het stuk geschreven. Voor akkoord toegestuurd. De krant moest gedrukt. De telefoon. Het kan niet. Het stuk kan niet. De geinterviewde klinkt paniekerig. Wat is er aan de hand? In het stuk staat de naam!

De naam is die van zijn winkelbaas, die de huur 300% verhoogde omdat de winkelstraat populairder geworden is. Hij kan die huur niet betalen. Zijn winkel is klein en alternatief. Hij is daarom naar de rechter gegaan. De verhuurder betoogt dat hij een zakenman is. De winkelier zegt: ik ga failliet met die huur. En dat na 25 jaar. De rechter vind de zakenman hebberig en besluit dat de winkel nog twee jaar mag blijven. Tot zijn pensioen.

Het lijkt een heldere zaak. De verhuurder is meer zakenman dan mens. De huurder meer mens dan zakenman. Waarom is hij dan nu zo bang? Omdat de winkelbaas boos kan zijn. Dat hij in een slecht daglicht komt. Omdat hij de huur zo verhoogd. Hoe kan dat nou? Hij is toch zakenman? Hij heeft toch juist gehandeld: geld verdienen. Tegelijkertijd besef ik dat het inderdaad niet zo simpel is. Zaken zijn geen zaken. De winkelbaas kan inderdaad boos worden, gaan treiteren. Want het gaat ook om macht.  De winkelbaas is de baas, wil de baas zijn. Je betaalt niet alleen met geld, ook met afhankelijkheid. Ik begrijp het. De Naam moet weg. Anders ontstaat een schuld, die vereffend moet worden.

Aggemaleuthet

 Vastenavond. Bergen op Zoom. Krabbegat. Iedereen heeft een zakdoek of gordijn, bont- of lange leren jas. Kinderen dragen kleine plastic kopieen.Hoofddeksel versierd met bloemen en emblemen. Neus toegestaan, schmink liever niet.  Samen hetzelfde anders. Vroeger was het anders, zeggen de ouderen. 20 jaar geleden vroeger. Toen verkleedde men zich. Maakte thematische grappen met de outfit. Speelde men meer. Op maandag avond, dweilen avond, waren er veel 'acts'.  Dat zijn een soort performances met props en kostuums. Vaak absurd. Nu doen veel minder krabben een act. Maar er komt wel meer publiek naar de acts kijken. Waarom die toegenomen conformiteit? De passiviteit? Ook en vooral ook bij de jeugd. Niemand weet het. Ja, mensen willen entertainment. Is dat het? De sfeer is gemoedelijk. Iedereen lijkt het goed naar de zin te hebben. Is er eigenlijk wel een probleem? Wat is er mis met hetzelfde willen? Misschien is het juist een contemporaine versie van het oorspronkelijke idee achter de verkleding: gelijkheid. Niet meer de verlossing van de economische verschillen, maar van de hedendaagse dwang tot individualiteit. Tijdens vastenavond heb je daar even vakantie van.

Krabbegat Wie is Wie

Latina

Schrijf haar eens op, vraag ik. Je 'inner latina'. Ze lacht, moet het? Het portret beantwoordt helemaal aan mijn verwachting: knap, verzorgd, stil, gehoorzaam. Ze gaat door: sterk, en, ze weet hoe het systeem werkt en hoe ze iets voor elkaar moet krijgen.... Daarmee is de richting  helemaal veranderd. Geen mak braaf schaapje dus. Meer een tijger op hakken. 

Ik beloof haar voor de volgende keer mijn 'inner dutch woman'. Ben benieuwd wat zij gaat zien. Kikker op klompen? Braaf paard?

LATINO Culture

Tikkie

Hij is kapot, de pin. Cash only in de frituur. Ai, daar had de ene dame niet op gerekend. En juist heel, heel veel zin in friet. Och, we kunnen een tikkie doen? suggereert de andere dame, ik heb net geld gehaald... Zij komt van ver en moet nog verder en had ineens honger. De film, en die begint zo verklaart de eerste dame. Welke, Apocalyps Now.. Een classic.. Oh mengen we ons in het geprek. Die is goed, heel goed. En de documentaire moet je zeker ook zien, voegt de verre dame toe.. Ja, beamen wij, waanzinnig. We tennissen een beetje verder over oorlog, karma, acteurs en psychoses. Ondertussen is er opgeteld, getikt en geknikt. Alles klopt. De friet is heerlijk, de vegakroket smakelijk, smakelijker dan de vlees, volgens de uitbaatster. Zal ik ook naar Apocalyps Now gaan? Vraagt verre dame zich af. Goed idee roept iedereen. Wij groeten hartelijk en bedanken voor het gezelschap. Pinstoring, ze zouden het vaker moeten doen.

Zin in een praatje?

Opgelost

Vandaag een lijn waaraan twee lampekappen. De stoel, ertegen aan een borstel. Ik zie hem aan het werk nu: snijplank, een klopper, een doekje. Hoed met bloemen. Hij loopt gericht naar voren en speurt de straat af. Groet een voorbijganger terloops terug. Iets getergds heeft hij.  Wat zijn business is, is niet direct duidelijk. Dat het belangrijk is en nodig, daaraan twijfelt niemand.

zie: wegrestaurant

Gezond koopgedrag..

Want het is nog niet een echte ziekte: koopverslaving. De studenten werken daarom aan een campagne om erkenning te krijgen daarvoor. Wat is dan gezond koopgedrag? Ze zijn verward, hoezo? Nou, leg ik uit, ziek staat tegenover gezond. Als koopverslaving ziek is, wat is dan gezond. Oh, dat is makkelijk. Gewoon als je iets koopt wat je  nodig hebt. Of wat je  leuk vindt. Of mooi vindt, of waar je zin in hebt. Dat is gezond dus. En voor de aarde, zeur ik nog wat door. Is het voor de aarde ook gezond? Ze worden een beetje chagrijnig. Ja, die aarde. Op die manier is het probleem ineens iedereens probleem. Een sudent kapt het af. Ja, is boeiend, maar we hebben al een ontwerp.

Gezond eten weten we, schijf van vijf.  Gezond kopen, intrigerende kwestie.

test koopverslaving

er uit gegooid

'wij hebben u eerder gemeld dat u op de wachtlijst staat en het cursusbedrag geretourneerd. Hiemee hebben wij u voldoende geinformeerd'

Maar ik was al een keer geweest, huiswerk gemaakt, de mede deelnemers getekend om ze te kunnen onthouden. Mooi is dat. Nou dag dan, Frans, Michael, Ranna, Felix, Wendy, Annemet, Dianne, Zarina, Joyce en juf Helene, tot niet meer ziens. Ik ben er uit gegooid, het aantal deelnemers is 10 en vol is vol. In plaats dat ik denk: mooi een gratis cursus avond gehad, denk ik, niet eerlijk, we waren al een groepje. Gek hoe dat werkt.

Dief

Er is iets mis, dat zie ik. Het zadel ontbreekt, helemaal, zadelpen en klem ook. De fiets is net nieuw opgeknapt. Kadootje voor de verjaardag. Het zadel was een mooi leren dames Brooks zadel. Duur, ja, vooral een kado. Het zadel was afgedekt met een plastic zak. Er moeten dus mensen zijn die plastic zakken optillen om te kijken of wat er onder zit voor hen is. Vervolgens hun accutol pakken en zadel met pen en al in die zak stoppen en meenemen. Verkopen waarschijnlijk, want voor de heb,nee, je bent het zo weer kwijt. Dieven veranderen het menselijk landschap. Het wordt onherbergzamer. Gevoel? Verontwaardiging. Kwetsbaarheid. Teleurstelling. En aanpassing, ook ik zal geen mooi zadel meer nemen. En dat voor? Een tientje? Bedankt lul.

Brooks b66

Lekker warm

3 graden warmer dan normaal, deze januari. Warmste ooit. Klopt, geen handschoenen aangehad. Vandaag was ook de warmte van de zon er weer. Het is mis, maar het voelt aangenaam.  Zouden we het verontrustender vinden als het steeds kouder zou worden?  Is erg  pas erg als het pijn doet?

januari 2020 warm

Normaal

Tijdens het koffie halen krijgt de fiets een 'weghalen' sticker van man in hesje. Ja, in het station geparkeerd, niet zo gek. Op de stoep mag ik hem ook niet zetten. Die moet leeg vanwege netjes. Zekere voor het onzekere dan maar en snel even in de publieke stalling zetten. Het is nogal een hippe fiets, een lang model met ruimte voor bagage voor. Past niet in het rek bovenin. Gelukkig is er onderin een plek. Bijna op slot komt de man aanlopen van de weghalen sticker, slijptol in de hand. 'Wegwezen hier, dat past niet.' Inderdaad steekt het achterwiel 15 cm uit. 'Ja, ik slijp hem zo los hoor! Wegwezen! ' Verbluft maak ik het slot weer los en vertrek. Uit het veld geslagen. Had ik niet moeten protesteren?  Of is dit normaal?  Ineens is de fiets niet meer hip maar lastig en de lege stoep onuitstaanbaar.

fiets weg

begin van het einde van

We houden onze oren niet dicht. Je moet er nog even van genieten: knalvuurwerk. Begin van Chinees Nieuwjaar. Eerst de geesten wegknallen, daarna de draak een krop sla voeren voor good luck. We omen er niet uit: is dit vuurwerk nu vrijheid van religie en mag het volgend jaar ook, of is het entertainment en mag het niet meer. Het is het begin van het chinese jaar van de rat, het eerste dier van een rij van twaalf. Zou symbolisch wel kunnen, het begin van het einde...

jaar van de rat 2020

weg restaurant

Zomaar langs de kant van de weg. Een plek voor, ja wat: oliebollen, water en soya melk? Er is geen beheerder, of het moet de oudere man zijn die even verder in de portiek.  In trainingspak. Niet echt het type voor soyamelk.  Of zou het gewoon een aardig gebaar zijn.  Hier: eet maar op. Raadselachtig. Ik had wel het gevoel dat ik geld zou kunnen achterlaten. Geen zin in de oliebollen.

weg resto's

One body

Het is een fantastische documentaire. Het protest in HongKong tegen de uitleveringswet met China. We zien hoe de acties gevoerd worden. De massa gedraagt zich als een collectief lichaam. Gestuurd door individuele ideeen die eerst hard geroepen en dan verdwijnen ofwel opgenomen en uitgevoerd worden. Het gouvernements gebouw wordt niet bestormd, nee, langzaam, stukje na stukje wordt de toegang geforceerd. Het lijden is collectief, de troost ook. Het is democratie in werking: individuen maken keuzes in de context van het collectieve. Ouderen leven mee met hun jongeren en steunen hen. Individuen worden vrijwillig en onontkoombaar One Body. Prachtig.

If We Burn

fuck the system

De dichter is het niet met me eens. Fuck the system kon in de punk tijd. Het kan nu weer, verdedig ik, het is meer waar dan ooit, urgenter ook. Toen, in de jaren 80 waren bijna nog alle collectieve waarden zoals sociale huisvesting, uitkeringen, pensioenen, vaste banen, emancipatie, culturele diversiteit  en zelfs eco bewustzijn aanwezig. Het was ondenkbaar dat je een 0 uren contracthad, je privee gegevens gestolen werden en inburgeren assimileren betekent. Plus dat vrouwen hun gezichten vrijwillig verbouwen. Fuck the system, waar hadden we het over. Thank you system, haddne we moeten roepen. FUCK THE SYSTEM, ik voel het, het kan echt weer. Hij haalt zijn schouders op. Nog een glaasje wijn?

FCKTHSSTEM OLD SCHOOL

Please

Het meisje kijkt aarzelend. Van over mijn schouder schat ik de situatie zien. Please, just the number, I don't need your phone. De man, Indiaas vraagt haar voor hem te bellen. Hij draagt een dubbel hoofddeksel. Pet op zijn hoofd, cowboyhoed aan een touwtje op zijn borst. Hij is mager, maar niet te. Kleding schoon, rugzakje. Zij schat met mij: Is OK. Een ballet van nummers volgt, double zero, five, no, one. Uiteindelijk contact. Zij houdt haar telefoon in haar hand, hij staat op speaker. Inderdaad, hij raakt de telefoon niet aan. I am coming, I am over the water in two minutes. Ok Ok. Dat was het. Ze is een beetje teleurgesteld. He doesn't know where I am. You don't have phone? vraagt ze nog hoopvol My phone perfect. My battery dead. Oh. Nee, nergens een drama. We komen aan. Zij fietst verder. Hij vraagt mij Taxi Taxi? No Not here. You walk. En daar gaat hij. Alledaags toerisme. Niets aan de hand.

India - Nederland

Verhaal halen

Hij is het niet eens. Op 005 geparkeerd en de boete op 005 gegeven. Door jullie. Dat klopt toch niet?

Je kunt je de rest van het gesprek voorstellen: Niet wij, brief schrijven, niks kunnen doen, niet wij, etc.

Misschien mekkert het nog even door komt er een vermanend: Rustig! Er komt in ieder geval nooit Sorry. Nooit: lullig zeg, ja, my bad. Nooit: Goh laat maar zitten, joh.

Hij weet dat wel. Maar moet het toch even kwijt.

bezwaar parkeerboete

Collectief

De vonken vliegen er van af. Het had een feestelijke bijeenkomst moeten worden. Het vieren van het worden van een collectief. Een deelnemer roept echter voordurend dat met hem geen rekening is gehouden. Dat zijn wensen niet genoeg zijn genoteerd. Hij is niet vertegenwoordigd. Hij, Hij, Hij. Niemand heeft er meer zin in. Geen kring, geen groepje: wij en hij is het. Wat hij wilde, onderdeel zijn van is door het benadrukken van zijn buitengesloten zijn onmogelijk  geworden. In zijn eigen medicijn gespuugd. Iedereen is aangeslagen en droevig. Mislukte gezamenlijkheid. Slechte zaak.

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

Dichter

Naast me op de stationsbank schrijft hij korte zinnen. Tussen iedere zin kijkt hij peinzend voor zich uit. De trein komt het station binnen. We staan op. Gedicht? vraag ik. Nee, glimlacht hij, mijn huiswerk Frans. 'Had ik beter niet gevraagd', glimlach ik . Hij knikt: 'Dan had je kunnen bljven dromen. Over stations en jonge gedachten'. 

Zie je wel. Toch een dichter!

Leer moment

De tas is gratis. Het leer is droog, de rits versleten. Op de markt vraag ik om een zelfde exemplaar. De fournituren kraam wordt bemensd door een Turkse moeder en zoon.  We meten eerst samen de lengte. Hij zoekt vervolgens achterin het busje. Zij geeft aanwijzingen. De rits wordt gevonden, zwart, deelbaar, metaal. 2 euro. Ik ben blij zeg ik, nu nog er in zetten. Doe ik zelf, op de naaimachine, beantwoord ik haar vragende blik. Ze pakt de tas en tikt op de rits. 1 kant is maar kapot.  Ze knipoogt. Inderdaad. Dezelfde rits, ik hoef alleen de ene helft te vervangen. Slim!!! Thuis doe ik precies wat ze heeft gezegd. Perfect! De tas is me meteen dierbaar: resultaat van een geslaagde bilaterale aanpak....

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

Civil servant

Vijf minuten in de bespreking begint een andere ambtenaar hard op de valse piano te spelen. We zijn in het kantine-kantoor van dienst ruimtelijk in Amsterdam. Een grote shabby chic ruimte. Voormalige school. Alles is er en alles is ook cool. Zitjes, planten, kroonluchters van gerecyclede buitenverlichting. Twee grote koffiemachines . Het voelt als een exclusief grand café. Aan de muren een tentoonstelling van Ambt Art, kunst door ambtenaren. We zijn hier niet bij bescheiden dienaars, dit is het honk van een volwassen bestuursindustrie. De bespreking verloopt stroef. Uiteindelijk stopt de piano ambtenaar met van zijn improvisaties en gaat een nieuwe vergadering in. Na de onze  vragen of we nog even onze boterham mogen blijven eten. Dat mag. "En geniet van de gratis koffie!" Gratis?  Onze koffie, denk ik geërgerd, het is onze koffie, jij werkt namens ons voor ons. We eten de boterhammen, kijken naar de kunst. Overal hangt titel, maker, op welke afdeling werkzaam en de prijs. Dat vinden we weer ver gaan. Ambtenaren zijn amateurs. Zo ziet het werk er ook uit. De Professionals Kunst zijn wij. Ineens wordt duidelijk waarom die vergaderingen zo moeizaam gaan: dat vinden de ambtenaren ook van ons. Amateurs. Dilettanten. “Maar wij vragen er tenminste geen geld voor,” zegt mijn vergaderpartner. Dat is ook weer waar. En anders dan de prijzen bij de amateurkunst zou dat zou ook helemaal niet kunnen. Ons beroep is vrij. Als burger heb je wel ervaring en expertise maar is die niets waard. De ene kennis is de ander niet. De participatie samenleving voelt ineens heel ver weg.

Ubuntu 3

Is meer partijen democratie in Afrika wel gewenst? vraagt Zuid Afrikaanse filosoof Mogobe Ramose zich af. Is dat niet een koloniale opgedrongen vorm van bestuur. In de Afrikaanse traditie is men niet gelijke individuen, men is een grooep,  een samenleving. Bij beslissingen streeft men naar consensus, naar een oplossing waarmee iedereen kan leven. Als individu voor je belang stemmen en dan in de kamer oppositie voeren, waarin is dat een verbetering? En discussieren dan, en tegenstanders, denk ik. Kritisch zijn?  Alleen strijd lijkt in staat zelfzuchtig handelen te bestrijden. Precies, dat is wat individualiseren doet. Wanneer samenleven in overeenstemming de voorwaarde is om mens te zijn, is gevecht irrelevant.

ubuntu

Zombie

De student geeft richting: Zombie Formalism.  Kunst die lijkt op abstracte kunst, maar niets teweegbrengt dan een zeker esthetisch genoegen. Geen noodzaak kent, behalve de marktwaarde. Zombie ervoor zetten. Zo simpel is het. Klopt wel. De zielloze stedebouw van Amsterdam: Zombie modernisme. De USA onder Trump: Zombie democracy..

Het werkt als in: zielloos verklaren, dood. maar. Voor de oplossing doet het nog niets.

zombie formalism

Thuis

Polen in Duitsland met heimwee, nemen we aan. Verder onleesbaar. Wonderlijk dat graffity zo duidelijk een stijl is, dathet daarmee dat wat gezegd moet worden in de weg zit. Stijl vormt inhoud. Stijl sluit inhoud uit. 'Polen' als identiteit is natuurlijk ook een vorm. Het gevoel ergens zijn waar je je niet thuis voelt, is echter onmiskenbaar inhoud.

Dit is een button

Vegan

Een Duitse rasstaette is er niet de beste plek voor. De appeltaart is vegan. Waarom? Geen ei. Oh ja. Dat kan er ook in zitten.

We proberen het, vegan. Melk hebben we al: rebel kitchen Mylk. Nu nog de rest. Vegetarisch is easy. Vegan lastiger. Onze Europese keuken is nadrukkelijk dier inclusief. Bijna altijd boter kaas en eieren. In deeg, in sauzen. Waarom vegan? Waarom niet. Alvast oefenen voor later. We rijden ook al 90 km p/u. Heeft eerlijk gezegd wel iets te maken met het type auto. Lijkt ons slim, nu opgeven wat je later wellicht verplicht moet missen. We oefenen ons in bereid zijn iets niet te hebben. Voorkomt zuur en bitter.  In theorie. De praktijk gaat het de komende tijd uitwijzen.

Vegan Kaas maken

aftelsom

Laatste avond, we maken een rijtje. Doden eerst. Dan gebeurtenissen. Dan dingen die al lang bezig zijn, maar die nu opvallen. Wat opvalt is dat er behalve de openlijke onderdrukking veel dwang is die geen dwang heet. Gebrek aan keuze. Structuren die eenduidig zijn. Gebrek aan gesprek. Meer vrijheid! Toast iemand. 'Als het zo simpel was... ' Bromt een ander. Vrijheid is geen ingredient, het is de resultante van genereuze structuren. Tolerantie voor verschil. Vrijheid betekent dan een daadwerkelijke transformatie van het bestaande. 'dus op de Transformatie'. Dat is goed. Dat willen we wel. Hoe dan is iets voor volgend jaar.

Kaartje

Ieder jaar sinds 15 jaar sturen we de straat een nieuwjaarskaart. Na kerst, geen geloofskwesties. Wij ontvangen ook kaarten van de buren. Het aantal neemt langzaamaan toe. Eerst de traditionalisten, die uit zichzelf al kaarten sturen. Langzamerhand ontvangen we ook kaarten van beginners. Antwoorden zeg maar op die van ons. Handgetekend van de buurmeisjes boven. Een door de kleindochter geschreven kaart van Joop. Wat de kaarten gemeen hebben is dat we elkaar allemaal, buurman, buurvrouw, of live buren noemen. Want van sommigen kennen we de naam, anderen de naam fonetisch en nog anderen eigenlijk van handopsteken. De verschillende Buren versies zijn een elegante manier om geen vergissingen te maken. Want dat maakt d egoede bedoeling weer onhandig. De kaart met daarop mijn naam, weer doorgestreept, en vervangen door 'buurvrouw, vrouw van Bart' is ons daarom dierbaar.

gewenst

samen uit...

Je bed opnemen en erbij zitten, voor zolang het nodig is. Zo doen we dat. Dat is het verschil met jullie, jullie zijn zo koud. Ik wil er naar toe. Wat doen. Koken. Helpen. Inderdaad anders. Wij wachten op een appje of berichtje dat het bezoek gewenst is. Koud? Onhandig misschien. Cruciaal verschil is het gevoel hoe je onderdeel bent van een gemeenschap. Hoe de doden een rol spelen in het leven is een volgende. Wij herinneren, in andere culturen mogen de overledenen nog meeleven. Invloed uitoefenen. Afscheid is in onze cultuur definitief. In andere culturen mag het ook een overgang zijn naar een andere aanwezigheid in het bestaan. Vandaag draag ik een ketting van overgebleven  voorwerpen met een gaatje, opgeraapt in de woning van mijn overleden moeder. Zou ze ook voorouder mogen zijn? Of is onze wereld net groot genoeg voor de levenden?

begrafenis caraiben

betekenis

Je zoekt betekenis en levert een prestatie

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

dubbel

Nooit was het gelukt om samen te repeteren, zo druk waren de agenda's van de amateur spelers. Pas op de premiere speelden ze voor het eerst samen. Toch gelukt, het is mogelijk! Zo begint de regiseusse, volgens de folder routinier in het maken van participatief theater. We klappen en knikken, ja, prachtig, dat goede wil genoeg is.

Na het stuk kijken we elkaar aan. Waarop mag je of kun je een stuk als dit beoordelen? Sommige spelers zijn vaardiger dan anderen. Dat is zoals het is. Daar hoeven we niet Disney over te doen. Wat willen we dan wel zien?  Plezier? Die goede wil? Het is  niet de eerste keer dat we bij 'participatief theater' het gevoel krijgen dat we naar een light versie van serieuze toneel/opera/musical kijken. 'Betuttelend,  paternalistisch, ja, koloniaal bijna!' Het is de onaangepaste en bijna onaangename vrouw van de tweede rij. We moeten haar wel gelijk geven. Want inderdaad: Ieder materiaal is edel. Glas als diamant, dat is nep. Als je je materiaal niet kunt laten stralen, ben jij de amateur. Opgelucht staan we op: de spelers feliciteren.

Klopt!

Eerst het bordje, dan de rommel. Het vuil is hinderlijk en toch fijn. Zie je wel, het klopt!

Lil is Big

Een gewoon schrift, met ruitjes. Afgeprijsd van 3,75 naar 1 euro. Op de voorkant staat Lil Kleine, en, je moet je best doen op school.  Het schrift is geen succes, of, het is over. Ik koop het voor een vriend die Lil Kleine een materialistische lul vind en een kinderverpester. Dat was vroeger, denk ik, nu is hij gewoon jurylid in the Voice. Braver kan niet. Andere schriften van hetzelfde formaat zonder naam er op kosten standaard 1 euro. Kun je zelf Lil Kleine op de voorkant schrijven. Maar, dat zal hij niet willen. Want hij is een materialistische jongen, dus moet je wel de brand kopen. Toch een kinderverpester?

lil kleine Hema release

vliegveldschaamte

Boeren blokkeren onverwacht Eindhoven Airport , mogen na overleg met politie een rondje rijden en weer vertrekken. Greenpeace activisten blokkeren Schipholplaza. Marechaussee grijpt in . Tegen minder stikstof, voor minder stikstof. Reizigers missen vluchten, reizigers  missen geen vluchten. Aantal aanhoudingen 0, aantal aanhoudingen 26. Toch vindt de woordvoerder van Boeren Defence Force dat boeren worden gedeporteerd als Joden in de oorlog. Om plaatsvervangende vliegveld schaamte van te krijgen.

boze boeren

gedenktijd

Hoe lang mag een publiek monument blijven liggen? Opnames van 14 november en11 december.

monument

Dit en dus dat

Van 12 naar nieuwe kledingstukken per jaar. Geven we niet eens veel meer geld aan uit. 8% van de Co2 uitstoot. Meer dan vliegen. Oorzaak: Aankoop. Gevolg: Overstroming. In het midden grote bedrijven en veel reclame. Stoppen met kopen heeft dus als bijkomend voordeel dat ook die reclame verdwijnt...

fashion and climate

Heerlijk avondje

Gelukkig, morgen weer voor een jaar voorbij!

Zo denken anderen er over

Fair fight

Terloops komt het voorbij, halverwege de documentaire: de oorsprong van het recycle teken. Het is de petrochemische industrie zelf! Als reactie op de groeiende onrust over vervuilende aspecten van plastics wordt in de jaren negentig het concept 'recyclen' geintroduceerd. De consument  voortaan zelf iets doenaan vervuiling. Daarmee smoren ze geluiden over het afschaffen van plastic in de kiem. Vrijwillig brengen verpakkingsproducenten  dit teken voortaan op plastics aan: recyclebaar...De petrochemische industrie is de machtigste ter wereld. Meer lobbykracht dan welke andere ook. Ineens begrijp hoe bizar het is dat 1 van de grootste gevaren voor het milieu  bestreden  wordt door vrijwilligers en onbetaalde activisten.  Aantoonbaar slecht is een beroep, aantoonbaar goed is een hobby.  Heel ongemakkelijk. .

Broken

vrije stad

Natuurlijk zijn we onderdeel van moeder aarde en natuurlijk komt alles van de aarde. Cyclisch en in balans, zo moet het. In de stad merken we er niets van. Van cylclische processen. Wat natuurlijk is. Moeder aarde is niet aanwezig. Meer dan de helft van de wereldbevolking woont in steden. Balans is daar een begrip met een volstrekt andere betekenis. Het lijkt een onoverbrugbare kloof. Omringd door door mensen bedachte en gemaakte spullen en processen biedt het concept cyclisch weinig houvast. Kunnen we die  klok nog leren voelen. Zijn we te langdurig ontregeld? Is de oplossing de vrije stad of eigenlijk stad-vrij?

economics of happiness

Wie we zijn

Is Tarkovski ook voor jullie een echt Russische filmer, vraag ik mijn russische gids. Good question. Very good question. Yes he is. He went away, he had problems with his movies, but he got money for making them. Is hij een politieke filmer? Yes, yes. But that was the old Russia. Now we don't know what Russia is anymore. Is the state good or bad? We don't know where we stand. Ik begrijp het. Het Rusland van Tarkovski is misschien onderdrukt, het is er wel. Je kunt tegenstander of voorstander zijn, daaronder ben je Rus. De tentoonstelling eindigt met beelden van zijn laatste film Nostalgia. Gemaakt in Italie over de heimwee die hij had naar thuis. Die Nostalgia kun je nu net zo erg hebben terwijl je in Rusland bent. 

Dit is een button

metafoor

De juiste metafoor of beeldspraak verheldert. Het maakt een situatie voorstelbaar. Meer dan dat.. Metaforen geven  betekenis. Vormen die. Sterker nog, een goede metafoor wordt een meme, een minigedragscode. De verkeerde verwart. Verbinden is als een aquaduct. Klopt dat. Verschillende individuele pijlers dragen iets gezamenlijks. Ok. Waar komt dat water vandaan? Bovendien hebben constructief aquaducten dubbele bogen. Bij nader inzien is Viaduct een veel betere. Enkele bogen, plus, verkeer is beter dan water. Goed. Wat is de juiste metafoor voor klimaatverandering?

metafoor analogie of vergelijking

ID

Gewoon een zondagmiddag in het zuiden van NL: Wie is wat en hoe?

wit zwart bont

Ubuntu

Ik ben omdat wij zijn. In plaats van: ik denk dus ik ben. Descartes. Ubuntu is Afrikaans. Een andere opvatting over wat de wereld en onze rol daarin is. Wij zijn ik, en de wereld is van mij. Ubuntu is wij zijn samen, ook met de wereld. Het is zo anders dat het me in de war brengt. Hoe kun je nou in de basis samen zijn, dan moet iedereen dat dus willen. Tegelijkertijd. Wonderlijk. Wij zijn natuurlijk ook samen. Nadat en tijdens dat we ik zijn. Verbinden is een werkwoord, geen vanzelfsprekendheid. Ubuntu. Zou ik, nee wij,  het nog kunnen leren.

ubuntu?

-

air bnb angst

Commentaar van de pro: nachtkastjes symmetrisch. Bed ziet hard uit. Krukjes zijn armoedig. Stopcontacten voor telefoon? De afsluiter: Denk erom, een Airbnb-er houdt van normaal!

Wij schrikken en passen aan. Want een slechte review en daar ga je. Tegelijk groeit de weerzin. Is het normaal om een mogelijke gast als een vijand te zien? Is het normaal om als afnemer alleen maar veeleisend te zijn?  In ieder geval is het een recent fenomeen. Logeren, op kamers, pension, je nam het zoals het kwam. Te gast zijn is risicovolle onderneming.

Nu niet meer. Wat was de belofte: Airbnb is share economy. One world Gastvrijheid. Wat zeggen ze: Geld maakt meer kapot dan je lief is.

Airbnb-tje?

tijd

Na de wandeling en de soep komt kritiek. Natuurlijk is het belangrijk, dat je je verzet. Maarrrr. Kun je je dan wel verbinden? 'Niemand wil meer lijden' zegt haar buurvrouw vanuit het niets. ' het moet allemaal meteen glad'. De spijker op zijn kop. Verbinden is het ding niet. Het gaat om het ongemak van ergens tegen zijn. De nestor van het gezelschap brengt in dat zijn leefgemeenschap een vereniging is en dat die verbondenheid juist heel emotioneel en lastig en onglad is. Net als verzet. Geen tegenstelling. Durven voelen. Lijden zonodig. Daar gaat het om.

bijzonder

Gewoon een doorgang met slierten. Toch heeft iemand gevoeld dat er iets moest gebeuren. Iets bijzonders. Door een bijzonder iemand. Zodat de volgenden zouden denken: goh, bijzonder. Creatief. Of iemand dacht juist niet en deed gewoon maar wat. Lekker iets doen. Want dat is wat ik doe. Allebei scenario's die onmiddelijk door me heen gaan. Bijna ben ik die bijzondere iemand die het er weer uithaalt. Bijna.

lekker creatief?

Mis

Alles normaal. Trein, man, computer. Ineens patta alarm: Ze zijn stuk. Erg stuk. Zwerver stuk. Zool hangt erbij, Gaten.

Schoenen zijn als vlaggen, ze geven aan welk land je bewoont. PC Hooft straat of gewoon de straat.

Ze hebben consequenties. Geen slippers, geen school. 

Ik stap voor hem uit. Wil het ook niet precies weten..

patta

slokje

Ergens tussen aankoop en afrekenen komen de geleerde lessen. Hij komt uit de jungle.  Hij heeft rijst gegeten met olie. Rijst met zout. Rijst. "En dan, als kleine jongen,  zie je ze drinken. Soft. Cola misschien. Je staat te kijken, zo, in een hoek.' Hij is die kleine jongen nu, verlegen, nieuwsgierig.  'Ze geven je geen flesje. Geen slokje. Je wil zo graag, want je hebt niets. Daarom, als ik iets neem nu, iets koop om te eten, voor ik het in mijn mond doe, ik kijk altijd. Is er iemand hier? Kan ik iets geven? Want dan: Hier, heb je het. Begrijpt u? Die dingen, dat neem je mee....

Sarnami Hindostani

genereus

Zo moesten de nieuwe werk ruimtes zijn, genereus. Naar de buurt, naar de gebruikers, naar de stad. Genereus staat tegenover gierig. Gierige ruimtes, betekent dat iets? Afgesloten voelt het. Strikt toegankelijk voor de eigenaar. Alleen die heeft er recht op. Eenduidig gebruik. Bij nader inzien is het normale atelier of werkruimte. Eigenlijk ook normale huizen. Monofunctioneel. Vrij toegankelijk voor de gebruiker, slechts op uitnodiging open voor anderen. Een teleurstelling. Genereuze ruimtes klinkt heerlijk. Als dat andere ruimte gierig maakt, is het toch een problematische metafoor. 

Ik leg het voor aan een kenner.  Generous structures is het begrip. Aha. Gierige structuren daar kan ik me weer heel veel bij voorstellen.

generous structures

GEvoel

Gaten, scheuren en een scheef balkon. Triest plaatje. Monumentale sociale woning mist al 30 jaar onderhoud. Waarom eigenlijk? worden twee heren en een dame gevraagd. Graaiers, die corporaties! Er in voor het geld. Slappe politiek! meent de andere heer. Geen gevoel... zingt de dame. Dat vind de gespreksleider interessant. Gevoellll! Moet een bedrijf, want dat zijn corporaties, dat hebben dan: Gevoelll? Heren vinden regels belangrijker, handhaven. Straffen zelfs. Nee. helpt niet, houdt de dame vol. Gevoel  zorgt ervoor dat je geen regels nodig hebt. Bijvoorbeeld: er is hlemaal geen regelgeving voor mascara, sport, vitamine. Onderhoud. Heb ik allemaal vrijwillig gedaan. Voelt goed. Ze glimlacht. De dame is charmant. Vinden de heren ook. Zo dom nog niet, zegt de gespreksleider. Empathie, ethiek. Je zou wensen dat maatschappelijke voorzieningen ook met die blik bekeken worden.  Iedereen is het nu eens. Niet bij geld alleen. Juist! Wie gaat er mee naar het Malieveld? vraagt de dame. Eerst naar de bar, vinden de heren. Daarna zien we wel verder...

liefde wint

Gewoon

Het ene idee is nog leuker en gekker dan het andere. Hoewel we elkaar nog maar net kennen voelt het alsof we al een team zijn. De wereld veranderen rocks! Bij de presentatie geven neemt de wetenschapper het woord. Hij legt uit dat van mening veranderen alles te maken heeft met je bestaande waarden. Juist wat daarop lijkt spreekt aan. Hij noemt precies dat ene suffige idee dat we uit respect voor het wat minder flitsend teamlid hebben behouden als kansrijk en een mogelijk succes. Hm. Veranderen gaat dus niet om anders,  het gaat om juist weer veel van hetzelfde. Alles blijft lekker normaal. Ineens voelt het allemaal saai en zwaar.

van mening veranderen

Niks

Zo een dag. Begint als iets, eindigt als niksigs. Metaforisch is misschien wel zo het hele leven. 

de niksige weg

Waarder

We hebben een ingebouwd gevoel voor eerlijk. Dat blijkt uit onderzoek. We reageren direct wanneer de koek niet gelijk verdeeld wordt. Hebben we ook een ingebouwd gevoel voor wat waar is? Je zou denken van wel. Dus niet. Of iemand liegt of niet kunnen we slecht inschatten. Ongeveer 50% kans dat je het goed hebt. Je kunt net zo goed kop of munt gooien. Je wordt er beter in als je de persoon in kwestie eigenschappen geeft. 'Charmante boef' is een indicatie dat het toch een leugentje was.  Denken we dat we een leugen kunnen herkennen? Jawel. Bijna iedereen zegt dat te kunnen aanvoelen.

tips van de master

Dag Dag

Ze is misschien 3.  Iedereen die in de buurt komt wordt gegroet. Dag Dag. Zwaaien.  Sommige mensen reageren direct, zwaaien terug. Anderen hebben het niet in de gaten en moeten er op attent gemaakt worden.  Kijk eens! Ze zwaait. Naar mij? Ja! Snel wordt: Dag Dag terug gezwaaid. Ze is opgestaan van tafel en gaat nu het restaurant door. Haar ouders vinden het goed. Dag Dag, zwaai.   Een spoor van stralende gezichten.  Grote mannen wuiven sierlijk. Vrouwen lachen en knikken. Het is magisch.  

joksmoel

Nuon is Vattenfall! Overal lezen we op reclameborden hoe groen deze Zweedse energie reus wenst te zijn.

Dat is niet waar. 

Het bedrijf heeft vooral kolencentrale en levert maar 3 % groene stroom. Voor de oplaadpalen van elektrische auto's in Amsterdam. Speciaal ingekocht voor de groene gemeenteraad.

Hoe groen is Vattenfall?

Smaak

Onderzoek wijst uit dat smaken cultureel verschillen. Zowel een Europese als een Azitiatische proefpersoon worden gevraagd een balpen als kadootje voor een vriend uit te kiezen uit een bak balpennen. De bak bevat veel zwarte en een paar blauwe en rode pennen. De Europese keuze is voor blauw of rood en de Aziatische voor zwart. Uitzonderlijk zijn heeft in culturen een verschillende waardering.

horizontaal individueel?

Vast

De architect heeft zijn best gedaan. de blauwe tegels zijn net een soort raampjes. Of hoofden, ze zitten ongeveer op die hoogte. De vloer heeft af en toe een andere kleur tegel. Op het plafond is een cirkel verdiept aangebracht. 2 meter doorsnede schat ik.  Doet een beetje denken aan die cirkel van Leonardo da Vinci, waar die man instaat, wijdbeens.

Geen ramen. Ja, hoge. Daardoor kijk je naar de gevel die voor de cellen staat.Je ziet geen buiten.

De wc spoelt niet door. dat is jammer. Het kraantje bedien je vanaf het paneel. Een klokje rechtsonder. Je kunt ook tv kijken. Soort van, het scherm is mat geworden, of vuil. Het zit van binnen.

Je kunt alles goed horen. Celgenoten, bewakers. Ook een soort brom, een piep. Na verloop van tijd lijkt het op een politiesirene, van ver weg. 

Het licht kun je dimmen. Dat doen we ook, als het gaat schemeren. We spelen alsof het een sauna is. Met warme steen massage op je chakra's.

De tijd gaat langzaam en snel tegelijk.  De toegestane  6 uren detentie worden er best vlot 7,5.

Flierbosdreef Amsterdam

Eerlijk

Liggen op straat tegen CO2: arrestatie en boete. Tractoren op straat voor meer CO2: geen straf, wel inwilligen eisen.

Argumenten die ik lees voor deze ongelijkheid: Liggers zijn leeglopers, boeren werken hard. Liggers zijn nieuwkomers, boeren hebben al een lobby. Liggers kun je slepen, tractoren niet.  Niemand noemt een moeglijke inhoudelijke grond: geen CO2 is lastig, meer CO2 is vanzelfsprekend.  Het probleem is het probleem.

boeren wel, XR niet

simpel

Terloops komt de formulering voorbij. Snel, dit is waar het om gaat. Net voor het uit het geheugen verdwijnt, stift en papier:

Genoteerd.  Er toe doen in een samenhangende wereld.  Mooi. Heel mooi.

De realitycheck doe ik zo.

Dit is een button

hetzelfde doel

Vattenfal, Zweedse energiereus met voornamelijk kolencentrales, noemt de bezetters van Extinction Rebellion: mede strijder met het gedeelde doel groene energie.  Binnen een generatie wensen zij ook groen te zijn.  Vattenfal is de nieuwe moeder van Nuon. Monopolist op het gebied van stadswarmte in Amsterdam. Zij leverden eerst warmte van kolen en gas. Straks van biomassa, lees, gemalen hout uit Canada. Biomassa is volgens Brussel groen.  In de echte wereld gewoon zo zwart als kolen.  Mede strijder voor groene doelen. De eis van Extinction Rebellion: Tell the truth kan alleen effect hebben als er een consensus is waar die waarheid dan bestaat. Op papier of in de echte wereld.

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

land

Alleen nog maar planten eten, vaker thuis blijven en langer met je spullen doen. Dan zijn we er uit. Kunnen we nog millenia mee.

Simpel toch.

MY COUNTRY

remweg

Ja! Ik heb een remweg hoor! roept de kindloze bakfietsmoeder boos. De jonge man wrijft aan zijn been.  Ze heeft hem net geraakt. Hij kijkt beduusd. Hij loopt op een zebra toch? Zeker.

Maar zij heeft een remweg.

winner/safer

Ze heeft faalangst zegt de mooie succesvolle schrijfster. Heel erg. Het vraaggesprek behelst haar nieuwe boek.   Thema door eigenhand gestorven architecten. Klinkt als een opnieuw een zege. Toch verbaast het me, faalangst? Hoezo. Je hebt net weer een boek af. Ofwel je bent eroverheen ofwel heel dapper. Zelf ben ik bang voor loslopende pittbulls. Als ik die zie loop ik om. Vermijden is een veel logischer consequentie. Er op af gaan is het einde van de angst.

Volgens mij is het Bang om te falen in de ogen van anderen. Oordeel angst. Het standaard recept bij faalangst is roepen: je kunt het. Echt wel. Je bent goed. Daarmee het principe van oordelen bevestigend. Terwijl de meeste oordeelangst gemakkelijk is weg te nemen. Vraag het maar: vinden jullie het erg als ik dit niet kan? Nee. Niemand vindt het erg.  Echt niet. Prestatiedwang echter, steeds willen winnen, dat is wel echt hinderlijk.

Waagstukken

Battleground

NDSM open. Grootste Broedplaats van Nederland. Bij laatste zelfstandige vrije ruimte daar, Helling X, staat deze maquette. Verslag van 20 jaar bureaucratisch strijd om ruimte voor creativiteit. De echte oorlog bestaat alleen op papier. Bergen, kilometers, papier. Heel effectief. Frustrerend. Spreekt niet tot de verbeelding. Misschien dit wel. Want hoewel het geen echte wapens zijn die gebruikt worden, het voelt wel zo.

Maar. Hoop doet leven.

vrijplaatsenakkoord

Complex

Wat is het thema. Dat is het spel op de beurs. Hoewel het altijd om uniciteit gaat, is er ook consensus. Wat er aan de hand is, wat actueel is, hjet is een collectief gevoel. Onbewust, je ziet het pas als er een groep van individuele beslissingen bij elkaar staat.

Art on Paper, thema, ongekozen aanwezig: complex.

Meerdere technieken in èèn tekeningen, tekeningen samen worden een tekening, samengestelde tekeningen. Alle varianten en mogelijkheden aanwezig.

Niet: dit is wat ik ben en dit is wat ik doe. Vele dingen doen en overwegen, techniek is een voertuig, stijl en uitvoering zijn inwisselbaar. Niets is meer eenduidig. Kunstenaar zijn ook niet.

art on paper

kill the messenger

Bij de lekkende borstimplantaten van ijdeltuiten wordt nog serieus geknikt. Erg Hoor.  Volgende onderwerp.

Wereldbrand? Moet je daar zo lelijk bij kijken? De dikke kop vertrekt tot een grijns. Deinst terug: Hoei, hoei, Ik schrik er van. Ja goed dat ze het doet hoor. Lacht vals gegeneerd. Oei. Ik wil haar wel een gratis lesje mediatraining geven. De andere tafelgasten sputteren een beetje. Ze is nog een kind. Ze is ver van huis. Niemand neemt het echt voor haar op. Op hun hoede voor de scherpe tong. De blonde gastvrouw laat het allemaal gewoon passeren. Dikkop is een grappenmaker toch.

Ik moet er van zuchten. Soms weet ik zeker dat het niet meer goed komt.

de speech

Pioniers

Op ruimtevoertuigen Pioneer 10 en 11 naar Aldebaren en sterrenbeeld Acquila  is deze plaat gemonteerd. Om buitenaards leven duidelijk te maken waar de onbemande missies vandaan komen.

Gemaakt in 1972 en dat kun je zien...

Pioneerplaque

Tegenvaller

"Die nieuwe eigenaar van het appartement van 6 ton is niet blij. De dichtsbijzijnde supermarkt is een Dirk van der Broek en er staat een zwerver bij de ingang.

Ik zeg tegen hem: dat is Sipke!! Die staat hier al jaren" De tafel zit vol met goede bedoelers. We lachen. "dat vind ik dus een uitdaging.  Dat hij Sipke met andere ogen gaat zien" We knikken. Zeker.

Begrip krijgen voor de zwerver.  De stilste verbreekt ineens zijn zwijgen ' En Sipke dan. Wat heeft die aan die vent? '   

 Een hele goeie. Rijk uitleggen aan arm. Ook een uitdaging.

Straatkrant

Hulp!

Ten einde raad naai ik het maar dicht. Project kussen met sierrand gestrand.  De volgende ochtend analyseer ik het falen: onkunde, ongeduld, fatalisme. Omdat er nog 1 gemaakt moet worden check ik You Tube. Wat blijkt. Talloze anderen hebben dit al lang opgelost en willen hun kennis delen. Kleine 4 minuten later ben ik er klaar voor.  Terwijl het kussen vlekkeloos, vergelijkenderwijs, vordert, vertelt de podcast me dat onzekere situaties tot beslissingsdwang leiden. Onduidelijkheid is de hel. Ieder handelen is te prefereren boven de kwelling niet te weten hoe het verder moet. Zou het? Ik bekijk het scheve kussen van gisteren ineens met andere ogen. Flop? Nee. Wetenschappelijk bewijs.

posdcast NPR Invisibilia

100 tongen

Tijdens de rommelmarkt lopen we toevallig C en M tegen het lijf. Kijk dit is Dickie, ook kunstenaar. Hij is van Papoea nieuw Guinea. Een plezierige middag volgt. We lachen over knapperige gebakken banaan uit Jakarta, knapperig door toevoeging van een plastic zakje aan de hete kookolie. Spreken over kunst en censuur, de dagelijkse praktijk in Indonesie, en over de recente protesten. Papoea studenten in Indonesie gaan de straat op om duidelijk te maken dat ze geen 'apen' zijn, maar een volk dat onafhankelijkheid wil. Gelijkwaardige behandeling wil. Een deel van de opbrengsten van de grondstoffen die door internationale bedrijven uit Papoea Nieuw Guinea worden gehaald.  Lukt het, met de protesten? vragen we nieuwsgierig. Het gaat. Probleem is dat we een volk zijn dat bestaat uit vele volken. Op het eiland woonden tot de kolonisatie door Nederland allemaal kleine groepen mensen in isolement van elkaar. Het waren landbouwers en jagers verzamelaars die als sinds tienduizenden jaren zo leefden. Bij elkaar in de buurt maar op zichzelf. Ze spreken tot op de dag vandaag ook hun eigen talen. Wel meer dan 100 verschillende. We zijn allemaal Papoea, alleen nog niet 1 volk. We knikken. Inderdaad is de introductie van het begrip 'natie' misschien wel de eerste koloniserende handeling. Eentje zonder alternatief. Want alleen als natie kun je daarna bevrijd worden.

Papoea protest

'we' works

"When we started WeWork in 2010, we wanted to build more than beautiful, shared office spaces. We wanted to build a community. A place you join as an individual, 'me', but where you become part of a greater 'we'. A place where we’re redefining success measured by personal fulfillment, not just the bottom line. Community is our catalyst." Bovenstaand etekst is niet van een hulporganisatie, politieke partij of padvinderkamp. Het is een Amerikaanse vastgoedfirma die binnenkort naar de beurs gaat en hoopt 20-30 miljard op te halen.  De baas van WeWork, miljardair Adam  Neumann,  heeft laatst 5,9 miljoen teruggegeven aan het bedrijf. Dit was geld dat hij had ontvangen als vergoeding voor gebruik van het woord 'we',  waarop hij het auteursrecht heeft genomen. Zijn eigen bedrijf mag nu voortaan het woord 'we' gebruiken zonder hem daarvoor te betalen. “The We Company.” is niet zo maar een holle frase, blijkt.

WEWORK-en?

Samen

wielerclub Wolverton, Boxtel. Voorproefje van het nog te openen wielermuseum.

happy

Op de achterkant van de krant de paginagrote advertentie: gelukgewenst bruidspaar!

Wow.  Is dit de publieke kennisgeving? Waarschijnlijk. In China is een trouwreportage een soort kunstvorm. Thema en locatie en kleding zijn zorgvuldig gestyled naar een iconisch beeld. Er zijn speciale trouwkastelen. Zelfs een heel trouwfotopretpark. Met de foto druk je een ambitie voor je huwelijk uit. Hoe je wil leven en samenzijn. Dit is een traditionele bruiloft.. Draak en feniks zijn een ideaal koppel in chinese mythologie. Rood is de kleur van geluk en voorspoed. En het double happiness teken staat centraal.

Chinese trouwfoto's

Het is heel duidelijk op de zwemsteiger naast de nieuwbouwwijk in  Amsterdam Noord.

Rechts een vrolijke groep, gas-bbq, bier, parasols en muziek. Links ouders en kinderen met fris, nootjes en bruscietta.

Rechts is iedereen zwaar,  volwassenen pubers en kinderen. Samen wordt uit volle borst meegezongen.

Links gesprekken over school dieren en hobbies. Slanke lenige lichamen duiken het water in.

Wanneer rechts nieuwe gasten aankomen tonen ze grijnzend twee flessen wit. Een race  over het water volgt. Gezeten op opblaasstoelen, fles wijn in de bekerhouder.

Links wordt met de kinderen overlegd over de maaltijd van groenten uit eigen tuin: courgette, ui. Vlak voor de fitte moeders er ook in duiken klagen ze over stress en werk.

Ik zit in het midden, spreek met links, beweeg mee met rechts.

Helemaal achteraan de steiger springen en spelen en roepen een groep jongens. Zij zijn met elkaar, hun familie zit thuis.

zonder titel

Nesselande, Rotterdam

zin?

bodemloos 3

 Regels accepteren kan ook een vorm van altruisme zijn. Jouw vrijheid is ondergeschikt aan de discipline. Vanuit de regelgever geldt hetzelfde. Het overnachten hier is verboden, de camperplek is vol, het lint garandeert op minimale wijze de veiligheid van de fietsers. In plaats van van de vrijheid van bekeuren, gedogen.

Bodemloos 2

Wat zijn wij als soort? De genetisch zelfzuchtige vechter? Onderzoek wijst anders uit. Wij delen liever eerlijk dan zelfzuchtig te zijn. We hebben een ingebouwd gevoel voor rechtvaardigheid. Zijn we dan doetjes? Gut menschen? Ook niet. Als een lid van de groep niet rechtvaardig is dan bestraffen we dat. Verbaal, met straf of wanneer nodig, met uitstoting. Dat is de bodem in de samenleving.

Zoiets werkt natuurlijk alleen als je je een groep voelt. Verantwoordelijkheid voelt. Vertrouwen hebt in je andere groepsleden.

Adrian vertelt over de wijk waar hij woont in Lima, Zurco, al tien jaar. Ik heb geen band met die wijk of met mijn buren. We kennen elkaar niet. Mijn vrienden, die geweldig zijn, wonen verspreid over heel Lima.

Mijn buurvrouw van 4 deuren verder komt voorbij bij het restaurant waar we buiten een pizza eten. We groeten hartelijk en lachen verbaasd dat we elkaar hier zien. We kennen elkaars leven verder niet. Toch zijn we vertrouwd met elkaar. Maakt het dat we ergens horen.

Geen buren, geen bodem. Zou het zo simpel kunnen zijn?

Hoe kan Adrian dan buren krijgen?

's lands wijs..

In de toko in Nesselande is de bara heerlijk, vers gebakken.  Terwijl we wachten tot ze klaar zijn bladeren we in het interessante blad ALA KONDRE. Bestaat al drie jaar. Alakondre betekent allesomvattend, compleet. Het begrip is afkomstig uit de winti religie.

AK magazine

alakondre ketting

planga

Niet van Cartier dit keer, van Team Bride. Overblijfsel van een hennennacht. Vrijgezellenfeestje in kostuum. Lekker voor het laatst gek doen en drinken.  Voordat het lange lange normaal begint.

Hoe gek is gek? Boef en Dopbwoj en Team Bride willen gewoon geld en aanzien en liefde. In willekeurige volgorde. Niets aan de hand. Business as usual.  Het gek is pose, ritueel.  Radicaliteit conform de norm. 

Wanneer ik daarover nadenk krijg ik enorme zin in echte gekte. Liefst voor gratis.

tekst Planga van Cartier

Hen night prosecco pong

BLOOMING

Noordwijk 2019. De dag na de storm staat de boulevard vol opgemaakte bolides. Nog steeds in flinke wind. 'Belachelijk, bloemen op dure wagens. Is dat nou wat er van over is, van het traditionele bloemencorso?' meesmuilt de vriend. Veel publiek. Badplaats toeristen zijn blij met iedere activiteit wanneer het geen strandweer is. Men is tevreden. Mooi, is het commentaar. Af en toe ook grappig. Selfie time.
Noordwijk 1929. Voor hotel Huis ter Duin staan auto's opgemaakt met bloemen. Een noviteit. Auto's zijn zeldzaam. Er zijn nog nauwelijks wegen. Daarom dit evenement. Aandacht voor de wagen. Het begin van een traditie. Op de voorgrond wat bewonderende badgasten. Op de achtergrond het personeel. Sommige dingen blijven. Andere veranderen. En nog weer andere moeten verdwijnen

SWAP!

Na lezing van het artikel in de Groene Amsterdammer over welke rol  de SWAP fiets in de stad speelt zien we hem staan.

De gekraakte SWAPfiets. Geen slot meer en: een fietspomp achterop. Niemand komt die band meer maken. Goed teken van betrokkenheid. Terwijl we kijken stopt een jonge vrouw en stapt af. Jouwe is wel echt lachen wij.  Wel netjes, geen echte burger. Zij kijkt verschrikt en begrijpt er niets van. Laat maar, zeggen we, je moet het gelezen hebben.

SWAPfiets als meetlat voor betrokkenheid.

anti reclame

Vanuit de auto gezien: doe meer met minder. Mensen.

Cool of eng? Twijfel nog.

THE GREAT DECREASE oftewel DE GROTE KRIMP

recht op bar 2

Wat is er mis met horeca? zie recht op bar 1. Waar moet je dan naar toe, 's avonds. Meesmuilde de vriendin di egraag in een bar afspreekt. Logisch, ze is tussen huizen en heeft geen eigen keukentafel of balkon. Behalve dat, klopt. De bar is de perecte plek om mensen niet te kennen en er toch mee samen te zijn. Want alleen zijn in horeca is de bedoeling niet. Ook met vrienden heeft in een verder leeg cafe zitten iets ongemakkelijks. Je bent teveel en te weinig. Mensen moeten er zijn, onbekenden. 

Ik gooi het in de groep: samen zonder consumptie? De bibliotheek. Klopt kun je prima uren samen zijn. Jammergenoeg mag je er niet praten. Communicatief geen succes. Wij kennen een park in Lima met een soort speakers corner. Daar komen mensne om te sprken en naar elkaar te luisteren. De agora, het plein waar markt, theater en spreekruimte in elkaar overlopen, de plek  Griekse democratie werd besproken kennen ze daar ook niet.

Wij hebben eigenlijk geen ruimte waar je spontaan bij elkaar komt om bij elkaar te zijn.  Een cafe is inderdaad onze agora. Met consumptie en zonder politiek liefst. Willen we een andere wereld dan is een publieke ruimte wellicht een goede stap in de richting.

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

recht op bar

Nu ik in het water lig besluit ik het te vragen.  Bij de woonboot  aan de overkant is het een zomerse bedrijvigheid.  Planten water geven. Boot wassen , baddoeken uitkloppen. wanneer ik binnen gehoorsafstand ben excuseer ik me voor mijn nieuwsgierigheid. Nee hoor, geen punt, aan de overkant moet het komen van de gemeente. Horeca. Naast de aanlegsteiger die nu als stadsstrandje functioneert.  Overlast, vrezen ze, en waarom moet het : op vijf minuten fietsen ligt een festivalterrein met alle bars die je maar kan wensen. Ze besloten nu een keer wat te doen. Gewoon een spandoek. Ik wens ze sterkte, en zwem weerr terug.

Mijn nieuwe handdoek buren lezen het hardop voor: geen Horeca. Jonge stadsgenieters. Waarom en hoe voeg ik ongevraagd toe. z ekijken verbaasd. Is toch gezellig. Waarom niet? ik noem de vijf minuten. En de sloepen die dan aan de aanlegsteiger liggen. Einde zwemmen. Nou, dat denk ik niet zegt zij. Hij knikt. Overlast? Tsja, alles verandert. He tkan toch ook zonder geld, probeer ik nog. Kijk om je heen, allemaal zelfgeorganiseerd, zonder geld. Ze knikken flauwtjes.

Als ze korte tijd later vertrekken wenst ze mij: geniet nog van de rust he.

De bejaarden tuttut. Dat had ze niet moeten doen: 'het gaat me niet om de rust, ik ben gewoon tegen consumeren omdat het de wereld naar de knoppen helpt. Ik geloof in zelfwerkzaamheid.

We schrikken er alledrie van. Zoveel duidelijkheid is eigenlijk ongepast in deze hitte. Het recht op bar. Daarover twisten we midden in de climatechange.

de lange adem van  een  Woonboten commitë

Chinees of Grieks?

Nadat we ons rond 12000 v Christus als boeren vestigen ontdekken we God als boven menselijk orde bewaarder.

Ongeveer 2500 voor Christus wordt op 2 plekken op de wereld daaraan een dimensie toegevoegd. Het bewegend web en de gespleten mens. Volgens Chinese denkers is alles met elkaar verbonden middels de Tao. Iedere verandering verandert alles.   Zoals een druppel dauw die op het web valt het gehele web laat meetrillen. Bij de Grieken scheidt Plato de vrije geest van de gebonden natuur. Voortaan is de opdracht van de mens de geest te trainen als het lichaam.

Ons pad wordt via het christendom het Platoonse. Geest en lichaam zijn gescheiden.  Later wordt bij monde van filosoof  Descartes is de menselijke geest het enig waardevolle en staat de rest van de schepping haar ten dienste.

Vandaar kolonialisme, want: geest exploiteert lichaam/natuur. Zoals Mensen doen.

Je zou zeggen dat nu, achteraf, het bewegend web, alles is met alles verbonden, dichter bij de waarheid blijkt.

Verbinding is nu  een heel populair woord. Alles moet met alles verbonden worden. Burgers met elkaar, met de overheid, bewoners met de buurt. Dat is dus verkeerd Chinees.  . We moeten juist even ophouden met ingrijpen. Alles is al verbonden. Wanneer we dat gaan voelen en beginnen met loslaten gaan we wellicht die bestaande verbindingen accepteren.

En, nog veel later, er naar handelen. In een soort slow motion stel ik me voor...

enorme spinnewebben in Griekenland

aap, God, Trump

Maximaal 150 mensen, zegt de wetenschapper, meer kunnen we niet kennen. Zo veel mensen kunnen we goed genoeg in de gaten houden, als buren. Toen we in grotere groepen zijn gaan leven hadden we hulp nodig. Om elkaar te vertrouwen hadden we een alziend oog nodig, iets dat waakt zodat je je aan de regels houdt. Een god! !2.000 jaar geleden schat hij..

Ik luister naar een podcast van Hidden Brain, die uitzendingen maakt ove wetenschap en wij.

De hypothese is aardig. God als superbuurman. De bel gaat. De bestelling. lLimlach, handtekening, glimlach. Meteen uitpakken maar, vooruit en ook de kast. Ik zet de zonnebloempitten bij de voorraad en ik voel: Klik...

Je zou kunnen veronderstellen wanneer we genoeg geoefend hebben met een god, we klaar zijn voor de volgende stap. De superbuurman in jezelf is zo vanzelfsprekend geworden dat we onderling kunnen uitmaken hoe we het beste samen leven. Entree Filosofie en politiek.

En Dubbelklik: Wanneer je je vertrouwen in de politiek verliest, dan wil je terug. Misschien niet naar god, wellicht wel een dominante en absolute figuur: Entree Trump.

Tevreden glimlachend zet ik de padcast weer op play. Benieuwd waar de wetenschapper op uitkomt.

Podcast Hidden Brain

onder de maan

Alles gebeurt precies zoals voorspeld. De hemelbezem had de lucht geveegd, om 22.00 zien we het. Een hap eruit. Een gekke scheve hap. Nog meer happen en als hoogtepunt is alleen de onderkant van de maan nog verlicht. Geweldig.

Ondertussen spreken we over liefde, kinderen of niet, weer liefde, gentrificatie als witte schuld en hoe erg verbrande karbonades ruiken.

Op de fiets terug is er nog steeds een schaduw. Let op de maan, roep ik naar een troep stoplichtwachters, er is verduistering. De meisjes doen: Ooh, gaaf! De jongen roept: We gaan er aan! Met beide ben ik het eens.

apen en dierentuinen

Apen in dierentuinen gedragen zich anders dan in het wild. Mannetjes gaan meer met elkaar om. Vrouwtjes verdedigen elkaar bij ongewenste sexuele aandacht en vlooien elkaarr. Apen in het wild trekken in groepen door hun territorium en komen andere groepen tegen. Soms leidt dat tot confrontaties, soms niet. Vrouwtjes kunnen worden veroverd. De groep wisselt zo steeds van samenstelling. In een dierentuin blijft de groep hetzelfde. Apen hebben hun gedrag aangepast. Zijn meer sociaal cooperatief geworden.

Als wij apen zouden zijn. Wij hebben ons gevestigd.  We hebben ons gedrag daaraan aangepast. We zijn minder agressief geworden, socialer. Is dan de kapitalistische egoistische mens een oprisping van ouder apengedrag? Of is het de nog meerr aangepaste aap/mens, die zich door omstandigheden steeds meer zelfzucht kan veroorloven? Of is die zelfzucht gewoon een fantasie? Wensdenken. Is de groep nog steeds onze belangrijkste focus?

Frans de Waal over apen

cool, kast?

Door midden. Huh. De koelkast is precies in tweeen gezaagd, in de lengte. We staan er bij te lachen. Ineens roept een man van boven: " Hij is aangemeld. Ze zouden gisteren komen. Van het grof vuil. " Hij zit al de hele tijd klaar, voor het raam. Vervelend hoor, legt hij uit, mensen halen alles uit de plastic zak. Moet ik het weer op ruimen. Hij is overduidelijk gegeneerd door de sociale overlast die hij bezorgt. "Te groot?" vragen wij. "Ja, de draai bij het trapgat ". Veel succes! wensen we en zwaaien.

We lachen nog wat na over zagen, piepschuim balletjes en gesleep.

Maar, hoe is ie dan binnen gekomen? We staan stil.

En welke koelkast heeft hij nu dan? Stom, vergeten te vragen....

unisex of genderneutraal

We kijken. En nog eens. Er is iets met de fiets dievoor het restaurant staat. Iets kan bewegen.  Union Innova heet ie. Is het een vouwfiets? Nee. Na enig detectivewerk zien we het: de stang kan bewegen. Je kunt er ofwel een dames- ofwel een herenfiets van maken.

Het blijkt de enige echte hybride, UNION INNOVA die op de fietsjaarbeurs die in 1980 een prijs gewonnen heeft. In de RAI in Amsterdam uitgereikt door de toenmalige minister van verkeer en waterstaat Nellie Smit-Kroes. Want, fietsen geef je door. En je jongere broer wil geen meidenfiets. En je zus geen jongensfiets. Daar wordt je om uitgelachen. Tenminste. Dat lijkt me de redenering. Met 1 fiets doe je een heel gezin lang. Goed voor het milieu.

Wij zijn gewend aan hybride fietsen. Aan marktplaats. Iedereen heeft zijn eigen fiets en krijgt een andere wanneer nodig. Er is geen minister die voor een beweegbare stang nog een prijs geeft. Wel voor diversiteit, genderneutraliteit of CO2 opslag. Vooruitgang. Toch?

innovatie award winnen?

Collectief lichaam

Op de eindexamenexpositie Van de kunstacademie St Joost, Breda, trok een zich steeds hervormend collectief lichaam van studenten door de expositie. Een verenigend en verbindend gebaar. Ons jaar, ons werk, onze show. Mooi.

moreel appél 5

 "solidarity is not a crime"

"however graffity is. "

Commentaar na het schoonmaken?

Of juist de reden om schoon te gaan maken?

Geen feel good moment...

Dom individu slimme zwerm

Fascinerend onderzoek naar deeltjesrobot: een supersimpel robotje kan in een groep met dezelfde simpelaars dingen die het zelf niet kan. Het geheel is meer dan de som der delen.

Kijk naar deze schijfjes op weg naar het licht

Is dit bij ons ook zo? Wat kunnen wij in groep wat we niet alleen kunnen? Geen simpele versterking. Echt iets anders. Niet alleen versterken van je eigen gedrag, ander gedrag... Moeilijk. Oefenen we wel genoeg.

lees over domme robots op NEMO kennis link

Goede wil

Het is warm en zondag  onderweg en zij bukt , raapt en verzamelt. Rustig tempo. Alsof het geen werk is maar een oefening. Speur, stap, buk, raap, verzamel. Opnieuw.

Tussen de benen van een andere vuilnisbak is een sculptuur van piepschuim ontstaan. In hoopvolle afwachting van een volgende opruimer.

Wanneer ik terugrij is inderdaad het groen groener. De straat weer alleen straat. Dank beoefenaars! Dank.

Ongevraagd advies

Niemand is te laat. Ik ben een dag te vroeg. Ok. Dan maar een muntthee, wanneer de vriendelijke serrveerster vraagt of ik nu wél iets wil bestellen. Had daarmee gewacht tot de anderen kwamen. Terwijl ik schrijf en muntthee drink kijk ik op. Kunstenaar en technische dienst hangen de kunst op. Midden in het midden. Door dat dubbele midden wordt het werk onzichtbaar. Die strategie gebruikte mijn moeder ook in haar laatste Alzheimer jaar. Spullen worden rustig als je ze precies symmetrisch neer zet. Ze verdwijnen. Stilte in het hoofd. Probeer het maar. Werkt.

Wanneer de thee op is meld ik me bij de steiger: "Dit klopt niet, het hangt te evenwichtig, het valt weg". De technische man kijkt niet eens om, de kunstenaar is verrast en de floormanager verontrust. "Dank u dat dit meld", zegt ze 'rare vrouw' zie ik haar denken 'kort houden', "We zullen er naar kijken". Ik knik beleefd, glimlach en vertrek. Ik ken die blik.

De volgende dag is iedereen op tijd. Ik kijk. Verdomd. Het doek is uit de symmetrie bevrijdt. Ha! Dat doet goed. 1-0 voor de menselijke soort.  

Man slaat Man slaat Planeet

Onderdeel van de presentatie 'Ecologic Toning' van studente Cristina op de Master Urban Developement op de TU Bouwkunde Delft was dit citaat van Murray Bookchin:

"The notion that human must dominate nature emerges directly from human dominating human.
But it was not until organic community relation dissolved into market relationships that the planet itself was reduced to a resource of exploitation"
Murray Bookchin 1965

vertaald:
Het idee dat de mens de natuur moet domineren, is rechtstreeks te herleiden tot de mens die de andere mens domineert.
Maar het was pas toen organische gemeenschaps banden verdampten tot marktrelaties, dat de planeet zelf een exploiteerbare bron werd.

Zo linkt kolonialiteit dus aan klimaat verandering.
Global Warming keren kan dus alleen door verandering van de opvatting over macht zelf.
Ja, jij zegt DUH, ik zeg, OEI...

moreel appél 4

In Memoriam, Amsterdam, juni 2019

moreel appél 2

Utrecht CS, uitgang Jaarbeurszijde. 15 juni 2019. Afzender onbekend.

Mensen lezen

Ha, vijf meiden met vlechthaar en rugzakjes. Alle vlechten zijn wel verschillend van soort. In een staart, rondom, klassiek skandinavisch, slordig. Schattig. Toch een groepje willen zijn in de grote stad. Ziet er leuk uit.

Ben te laat voor een foto. Een grote groep, zo te horen Duitse, jongeren stapt ervoor. Even checken, ja, de jongeren zijn inclusief. Diverse kleuren maten en stijlen staan te babbelen. Een klas? Wat is de gemene deler? Spijkerbroek en sneakers, en, jeetje. Hoodies. Verschillend in kleur. Wat grappig, met allemaal namen achterop. Hun namen?

Juist, het is een klas op schoolreis. Nu zie ik ook de leraren. Andere hoodie merk, deftiger, ook namen achterop en ja, daar staat het: Abschluss 2019, eindexamen 2019.

Duidelijk. Klas met leraren, met rugzakjes van de vliegmaatschappij.

Wacht even!  De vlechten meisjes wilden zich juist afzonderen. Geen groep zijn met hun eigen groep.

Zo zit het: Een wij, coole meiden, in een wij, de klas, in een wij, de opleiding. Voor het laatst zo bij elkaar. Tevreden stap ik de pont af.

Mensen lezen? kijk hier wat lichaamshoudingen vertellen

Papa hartje

Trots lopen de vaders in mijn buurt achter de auto's. Duur kado, wel onvergetelijk. En goed zichtbaar. Iedereen is meteen duidelijk hoeveel jij van je kleine houdt.
Wanneer je kleine nog te jong is om zelf richting te kiezen, gebruik je de afstandsbediening om hem/haar te sturen. Is ook leuk.

Ze zijn wel groot. Vandaar...

Natuurlijk vind ik het om alle voor de hand liggende redenen niks. Toch uiteindelijk nog een voordeel bedacht: deze kids zijn wel alvast gewend aan de elektrische auto.

Geinspireerd? Bekijk de nieuwste modellen

Normaal doen

Volkskrant recensie over het boek : het plezier van alles dat mag van Adam Phillips

Hoe de obsessie voor het verbod het genot van het toegestane in de weg zit.

Solidariteit

Terwijl op de achtergrond berichten klinken over tankers die wel of niet zijn aangevallenen of er oorlog komt,  kijk ik in het net gevonden boek over de DDR. Het is een koffietafelboek, glossy, in vier talen en toont de levende glorie van het communisme. Alledaagse kinderen en moeders, bijeenkomsten, wetenschappelijke uitvindingen, arbeiders, alles staat er in. Iedereen is blij, trots en betrokken. De pagina voor me toont een opgetogen bijeenkomst in waarachijnlijk een fabriekshal. Mensen in blauwe werkjassen, gewone kleding, jong oud. Boven het podium het spandoek met: solidariteit hilft. De besnorde man waarom het te doen is, is mij onbekend. Het gevoel daar in de hal, daar heb ik nog een vage herinnering aan. Blij zijn omdat je samen iets politieks voor elkaar gekregen had. Je sterk en hoopvol voelen. Moet ergens in de jaren zeventig/tachtig geweest zijn.

Lang niet gehad dat gevoel. Niet bij gebrek aan gelegenheid. Wij, mijn partner en ik, zijn samen met anderen voortdurend actief om dingen voor elkaar te krijgen of juist ongedaan te maken. Ook niet door gebrek aan resultaat. Soms lukt iets. Gewonnen, fijn. Wat ontbreekt is het vieren van het onderliggend principe:

Solidariteit. Samen jezelf in het zonnetje zetten. Voor elkaar! Altijd!

WIE IS DE MAN OP DE FOTO

2019 extinction rebellion

"ONZE EISEN

1. De Overheid moet de waarheid vertellen over hoe levensbedreigend de huidige situatie is, en moet de noodzaak voor verandering communiceren: waaronder wat bedrijven, gemeenschappen en individuen moeten doen. Ecologisch bewustzijn moet in alle vormen van onderwijs geïntegreerd worden."

de eisen van extinction rebellion

1999: battle of Seattle

Werk in uitvoering

Ook het stopcontact gevonden. Nu nog: capuccino of thee?

"Keppler is laptop vrij sinds 1 juni," excuseert de vriendelijke dame. Wij kijken blijkbaar nogal verbluft.

'Ja, straalt ze, komen hele goeie reacties op. "

Wij excuseren ons: we moeten écht met laptop werken en pakken weer in.

Naast de fiets, terwijl het verder regent, geven we het toe: best geschokt.

Paria's in plaats van welkome gasten. Niet dat we het neit begrijpen. Op 1 kopje koffie een hele ochtend monomaan achter een scherm, niet gezellig en niet lucratief. Maar toch. Het is ook een soort je sociale plicht doen: werken alsof het een hobby is.

Na nog 30 seconden zijn we onderweg naar het volgende adres. Waar we welkom zijn en gewoon voor het gebruik van een tafel betalen. Want werk is natuurlijk gewoon werk.

Weten waar je nog welkom bent?   Lincoln USA

burgerlijk gehoorzaam?

Hong Kong, wat mag wel, wat niet meer, volgens de nieuwe veiligheids wet. Zwaaien met een vlaggetje is al vervolgd. Boeken met kritische inhoud uit de bibliotheek gehaald. Hoe voelt dat? Na de recente lock down en gesloten grenzen hebben we een voorstelling van wat maatregelen inhouden. Die waren uitgeroepen door een goedwillende overheid. Of je het met de beperkingen eens was of niet, het was voor onze bestwil.  Daar is geen twijfel over. Stel je nu eens voor dat de overheid het niet goed met je meent. Actief je tegenwerkt en straft. Griezelig. Want het is de enige overheid die je hebt. Vlucht en je wordt een vreemde, een buitenstaander. Blijf en je bent een vijand. Griezelig.

security law

Face Off

En nog 4. Vanaf de pont tel ik er makkelijk 20. Maskers, na gebruik weggegooid. Corona nee, vervuiling ja. Waarom is virusvrij niet geframed met 'schoon' als algemeen concept. Lijkt toch voor de hand liggend: niet besmet is clean is clean....

Covid afval?

Communicatie

Ik zie hem eerst van voren, bestellend. Wanneer het ijs op is en we vertrekken valt me zijn achterkant op. Ik zie, met terugwerkende kracht, een heel ander mens....